________________
શ્રી સુયગડાંગ સૂત્ર]
[૧૦૫ દયા, ધર્મમાં દઢતા, વીરત્વ, શુદ્ધભાવના, બ્રહ્મચર્ય, પાંચે ઇન્દ્રિયોનું દમન અને કષાયભાવેનું ઉપશમન આદિનું કથન કરી વીરપ્રભુએ કહેલા ધર્મનું શ્રદ્ધા અને દઢતાપૂર્વક પાલન કરવા ફરમાવ્યું છે. કારણ કે જ્ઞાની ભગવંતે સદા એમ પ્રરૂપે છે, ઉપદેશ છે કે મનુષ્ય જ સર્વ દુ:ખનો અંત કરી મોક્ષ પામી શકે છે. બીજી કઈ ગતિમાં મોક્ષ નથી. મનુષ્યભવની પ્રાપ્તિ “દલ્લભેય સમુસએ દલભ છે, એમ કહી આ ભવમાં જ વીરતાપૂર્વક ધમપાલન કરવા ફરમાવ્યું
(૧૬) ગાહા (ગાથા):
મનુષ્યભવ અત્યંત દુર્લભ છે, તેથી માનવભવ પામી જે દઢતાથી ધર્મ પાળે છે. તે જ સાધુ કહેવાય. તે સાધુ શબ્દના આ અધ્યયનમાં (૧) માહણ, (૨) શ્રમણ. (૩) ભિક્ષુ અને (૪) નિન્યના ભાવાર્થ સ્વરૂપ કહ્યા છે.
ગાથાને અર્થ નિયુક્તિ કરે એવો ર્યો છે કે જેનું મધુરતાથી ગાન થઈ શકે-“ગીયતે ઈતિ ગાથા તે ગાથા છે કે જેમાં શબ્દ છેડા હોય પણ અથ અત્યંત વિશાળ હોય, અને છંદ વડે જેની રચના કરવામાં આવી હોય તે ગાથા છે. સૂયગડાંગ સૂત્ર-બીજે શ્રુતસ્કંધ, અધ્ય. ૧૭થીર૩. (૧૭) પિડરીએ પુંડરીક નામ પહેલું અધ્યયન :
આમાં પુષ્કરિણી અર્થાત્ તળાવડીનું રૂપક-બેધરૂપી દૃષ્ટાંત કથા કહીને મોક્ષ પ્રાપ્તિનો માર્ગ બતાવ્યું છે. મનુષ્યલેકને પુષ્કરિણી સમાન કહ્યો છે. કર્મોને જળ સમાન કહ્યા છે. સંસારના કામોને તળાવડીના કાદવ સમાન
