________________
[ આગમસાર જાતે પડખુ ફરવાની છુટ છે, કે મર્યાદા રાખી હોય તેટલી ભૂમિમાં હરી ફરી શકે, પણ ભાવથી ચળે નહિ..
(૩) ત્રીજા પાદપગમન સંથારામાં તે કાષ્ટની. જેમ નિશ્ચળ પડી રહેવાનું હોય છે. જે સ્થિતિમાં સંથારો પચો હોય, તે જ સ્થિતિમાં બીલકુલ હાથચાલ્યા વગર લાકડાના ડું ઠાની જેમ મન, વચન અને કાયાના વેગથી, દેહને પ્રાણ (જીવ) ભિન્ન ન થાય અર્થાત્ મૃત્યુ ન આવે
ત્યાં સુધી આત્મસ્વરૂપની ચિંતવણા કરતાં પડી રહેવાનું હેય છે.
આમ ત્રણે સંથારાની ઉત્તરોત્તર ચડીયાતી ને વિશુદ્ધ દશા છે, જીવન અને મરણમાં અનાસક્ત રહેવાનું છે. અંતમાં કહે છે -જીવિયં ણભિક ખેજા, મરણ ણે પિ પત્થએ” અર્થાત્ (માન-સન્માન પામવા) વધુ જીવવાની ઈચ્છા ન કરે, કે (વેદના હવે સહન થતી નથી માટે) મૃત્યુ જલદી થાય તેમ પણ ન ઈ છે, પણ બંનેમાં સમભાવી રહે તે વહેલ મેક્ષ પામે.
નવમું અધ્યયન-“ઉપધાન-મૃત”-૪ ઉદ્દેશા છે
સંબંધ:-પોતાના પ્રાણનું પણ બધિદાન આપીને બ્રહ્મચર્ય વ્રત પાળવાનું આઠમામાં કહ્યું. | સર્વ તીર્થકર ભગવંતે પ્રથમ પોતે જ પાંચ મહાવ્રત અંગીકાર કરીને વિશુદ્ધ બ્રહ્મચર્ય પાળે છે, અને પછી જ તે પાળવાને ઉપદેશ આપે છે, તેના દષ્ટાંત રૂપે ચરમ તીર્થંકર આપણા શાસનપતિ પ્રભુ મહાવીરસ્વામીનું ચરિત્ર આમાં ગાથામાં કહ્યું છે.