________________
૮૨ ]
[ આગમસાર આહાશદિ આપે તે ન સ્વીકારે કે કોઈ પણ જાતને આરંભ -સમારંભ ન કરે.
જેન સાધુ માટે એ કપ–આચાર છે કે તે સાધમિક મુની સાથેજ આહારપાણ કરી શકે; કે કે કરાવી શકે. તે સિવાયના સાથે કરે કે કરાવે તે પ્રાયશ્ચિત લાગે. - બીજ ઉદેશામાં જેમણે અનાચાર છાંડયા છે તે મુની કેઈપણ સંજોગોમાં અસુઝતા આહારાદિ ન લે. કઈ પરાણે આપે તે પણ અમને ન કપે એમ કહીને ન લે. આથી કદાચ કઈ ગુસ્સે થઈ જાય ને માર પણ મારે કે બળાત્કાર આપવા ઈચ્છે તો પણ મુની તે મારકુટ આદિ સમભાવથી સહન કરે ને પ્રાણ જાય તો પણ અકલ્પનીય ન લે અથવા પિતાને આચાર શાંતિથી સમજાવે, તેમ છતાં ન સમજે તે મૌન રહીને સમભાવે સહન કરે.
ત્રીજા ઉદેશામાં દેહ સશકત હોય ત્યાંસુધીમાં જ ધમઆરાધના કરી લેવાનું ફરમાવે છે. રોગી કે વૃદ્ધ વ્યક્તિ જ્ઞાનધ્યાનતપાદિ નિરોગી યુવાન જેમ ફરી શક્તા નથી તેમ કહીને કઈ વખતે અતિ ઠંડીના લીધે શરીર ધ્રુજવા લાગે ત્યારે કેઈ દયાળુ ગ્રહસ્થ પુછે. “તમે કેમ ધ્રુજે છે? શું તમને કામેરોજના થઈ છે?” ત્યારે મુનીએ તેની શંકાનું નિવારણ કરતાં કહેવું જોઈએ, કે હે ભદ્ર ! મને વિષયની પીડા નથી. પણ મારો દેહ આ ઠંડી સહન ન થવાથી ધ્રુજે છે. તે વારે ગૃહસ્થ તાપણું કરવા સુચવે તે અમને કલ્પ નહિ તેમ કહે ત્યારે ગૃહસ્થ પિતે તાપણું કરી આપવા કહે તેપણ મુની એમજ કહે કે અમને ન કપે.
