________________
શ્રી આચારાંગ સૂત્ર ]
[ ૭૯ બીજા ઉદેશામાં દીક્ષા લીધા પછી, સંયમમાર્ગમાં પરિષહ કે ઉપસર્ગો આવે તે પણ સંયમમાર્ગ છોડયા વગર જે સમભાવે સહન કરે છે. તે ગજસુકુમાર મુનીવરની જેમ નિર્વાણ પદને પ્રાપ્ત કરે છે. પરંતુ જે કાયર બનીને પરાભવ પામી સંચમ છેડી દે છે ને પાછો સંસારમાં આવે છે તે કંડરીકની જેમ સંસારમાં લાંબો સમય ભમે છે, એમ જાણું સંચમનું ઉત્કૃષ્ટ ભાવે પાલન કરે. વળી સંસારના સર્વ સંબધે મેક્ષમાર્ગની સાધનામાં બંધનરૂપ છે એમ ચીતવી સંસારીને સંગ તજે, અને અસંગપણને ભજી એકત્વ ભાવના ચિંતવતે થકે કર્મક્ષયની એકમાત્ર સાધનામાંજ ઉદ્યમી થાય તેમ કહ્યું.
ત્રીજા ઉદેશામાં સંયમના પાલન અને નિભાવ અથે પોતાને જે દેહ તથા અન્ય ઉપકરણે રહેલાં છે તેમાં સંયમી સાધુ મમત્વ ભાવ ન રાખે. તે એમ ન ચીત કે આ કાયા કૃશ બની ગઈ છે તો તેને પુષ્ટ કરું, પણ દરેક અવસ્થામાં સમભાવી રહે, કારણ કે જે સમભાવી રહે છે તે વહેલો મુકિત પામે છે.
ચેથા ઉદેશામાં એમ બોધ આવ્યો કે જે સંયમ લીધા પછી ગુરૂ પાસેથી જ્ઞાન મેળવી જ્ઞાનમદ કરી ગુરૂને જ કઠોર શબ્દો કહે છે, ગુરૂ શીખામણ આપે તે ન માનતાં શાતાશીલીયા બની શિથીલાચારનું સેવન કરે છે, અને જ્ઞાન ને કિયા બંનેથી ભ્રષ્ટ બને છે, તે અર્ધગતિને કામી છે તેમ માની ખા સાધકે ગુરૂને વિનય કરી ત્રણેગારવ (૧) શાતા (૨) રસ અને (૩) દ્ધિનો ત્યાગ કરી જ્ઞાન ને ક્રિયા દ્વારા ઉપગપૂર્વક સાધના કરવી.
