________________
સને ૧૯૨૯નું ચાતુર્માસ સાવરકુંડલા-સૌરાષ્ટ્રમાં થયું. તે -લોકમાં અભુત ધમૌતન્ય રેડનાર નીવડ્યું. ત્યાંથી તેમના ઉપદેશથી માવજીભાઈ નામના એક કચ્છી ગૃહસ્થ ઊના-અજારાનો સંઘ કાઢતાં તેઓશ્રી એ સંઘમાં પધાર્યા અને પ્રાચીન તીર્થોની યાત્રા કરીને કૃતકૃત્ય થયા.
ત્યાંથી આચાર્યપ્રવર સ્વાગત પાટણ (ઉ. ગુ.) પધાર્યા. આ વખતે પાટણમાં દીક્ષા સંબંધી એવો ઠરાવ થયેલ હતું કે કઈ પણ વ્યક્તિ સંસારનો ત્યાગ કરવા ઇચ્છે છે તે પાટણના શ્રાવકસંઘની આજ્ઞા મેળવ્યા પછી એક મહિને કરી શકે અને કોઈ પણ સાધુ કોઈ પણ વ્યક્તિને સંઘની રજા વિના દીક્ષા આપી શકે નહિ. જે દીક્ષા આપે તે એ સંઘ બહાર ગણાય, આ ઠરાવ દીક્ષાની પ્રશસ્ત પ્રવૃત્તિમાં અંતરાય કરનારે હતું અને પ્રભુની આજ્ઞાથી વિરુદ્ધ હતા, એટલે ધર્મપ્રેમી શ્રદ્ધાસંપન્ન શ્રાવકો તેમાં સંમત થયા ન હતા. આ પરિસ્થિતિ અસહ્ય લાગતાં તેમણે આચાર્ય પ્રવ રને સને ૧૯૩૦નું ચાતુર્માસ પાટણમાં કરવાની વિનંતિ કરી હતી અને આચાર્યપ્રવરે શાસન-સિદ્ધાંત-રક્ષા પ્રશ્ન જાણુને એ વિનંતિ નો સ્વીકાર કર્યો હતો.
- તેમણે પાટણ પધારીને દીક્ષાના પ્રશ્ન પર શાસ્ત્રીય ખૂબ પ્રકાશ પાડો અને શ્રાવક સંઘથી આવો ઠરાવ થઈ શકે નહિ એ વસ્તુ સ્પષ્ટ કરી. પણ સામે પક્ષ ખૂબ આગ્રહવાળે હતું, એટલે તેણે એ વાતને સ્વીકાર કર્યો નહિ, પરંતુ આચાર્ય પ્રવરે એજ પાટણનાં આંગણામાં શાસનની પરંપરાગત પ્રણાલિકા મુજબ -સાત-આઠ દીક્ષાઓ આપીને દીક્ષાનાં દ્વાર ખોલી નાખ્યાં. આ એક પ્રકારની લડત હતી અને તેમાં સામો પક્ષ ઘણે બળવાન હતો, છતાં આચાર્યપ્રવર તેની સામે ઝઝુમ્યા, એ તેમનામાં રહેલી સત્યપરાયણતા તથા શાસનસેવાની અપૂર્વ ધગશને પ્રગટ કરે છે.
