________________
૨૯ પાસે છત્રી તથા મૂર્તિ બનાવવાનો નિર્ણય કર્યો હતે.
જૈન શાસનના આ મહાન જ્યોતિર્ધરને આપણું લાખ લાખ વંદના હે!
જ્વલંત શાસનસેવા અનંત ઉપકારી ગુરુદેવ ચાલ્યા જતાં આચાર્ય પ્રવરને ખૂબ આઘાત થયો, પણ તત્ત્વચિંતનથી તેમણે મનને સમાહિત કર્યું અને પૂજ્ય ગુરુદેવની સાચી ભક્તિ તે તેમના આદેશને આગળ ધપાવવામાં જ રહેલી છે, એ વિચારે તેઓ પ્રથમ કરતા પણ, વધારે જોમથી સ્વ-પરકલ્યાણની પ્રવૃતિઓ કરવા લાગ્યા.
સને ૧૯૨૭નું ચાતુર્માસ સુરતમાં થયું, તેમાં અનેક પ્રકારના ધર્મમહેસ થયા અને તેમના ઉપદેશથી જૈન સમાજે લગ્નપ્રસંગે થતું વેશ્યાઓનું નૃત્ય કાયમ માટે બંધ કર્યું.
સને ૧૯૨૮ના માહ વદિ ૬ના દિવસે જલાલપુરમાં પૂજ્ય ગુરુદેવની પાદુકા વગેરેની ધામધૂમથી પ્રતિષ્ઠા કરાવીને તેઓશ્રી મુંબઈ પધાર્યા. અનુભવીઓએ મુંબઈને મોહમયી નગરી કહી છે, કારણ કે ત્યાંની પ્રજામાં મોજશેખનું પ્રમાણ વિશેષ છે. પરંતુ આચાર્ય પ્રવરની અદ્ભુત દેશનાએ આ પ્રજાને વ્રતનિયમના માર્ગે વાળી. સાત-આઠ ભાગ્યવંતોને ભાગવતી દીક્ષા લેવાના મનોરથ થયા. સને ૧૯૨૮નું ચાતુર્માસ મુંબઈમાં ગોડજીના ઉપાશ્રયે અનેકવિધ આનંદમંગળમાં વ્યતીત થયું.
આ ચાતુર્માસ પછી આચાર્ય પ્રવરે પાછા ગુજરાતમાં વિચરી ઉપકારની વર્ષા કરવા માંડી અને સૌરાષ્ટ્રના લીંબડી મુકામે તેઓશ્રી શેઠ જીવતલાલ પ્રતાપશીએ કાઢેલા શ્રી સિદ્ધાચલજીના છરી પાળતાં સંઘમાં પધાર્યા. તેઓશ્રીના ઉપદેશથી અનેક લોકોએ રાત્રિભોજન, તેમજ અભક્ષ્યને ત્યાગ કર્યો, નિયમિત દેવદર્શન તથા સેવાપૂજા કરવાની પ્રતિજ્ઞા લીધી અને કેટલાક ઠાકોરે તથા દરબારોએ માંસાહાર તથા શિકાર કાયમને માટે છોડયા.
