________________ - હિંમતવાન જયદેવ. કળા શું એટલી બધી હલકી છે કે માણસની ઉન્નતિમાં એના શખથી વિશ્ન આવે છે ?" ગાયનકળા હલકી નથી, પરંતુ તેના ઉપરની મોહાંધતા હલકી છે -ખરાબ છે અને એવી મહાશ્વેતાથી માણસ આગળ વધી શકતા નથી.” વસ્તુપાળે સચોટ જવાબ આપ્યો અને તેથી જયદેવવિચારમાં પડી ગયે. આ વખતે પ્રતિહારી વસ્તુપાળ જ્યાં બેઠે હતો, ત્યાં આવી પહએ અને તેણે મહામાત્યને નમીને કહ્યું. “એક જુવાન આપની સન્મુખ . આવવાને ઇચ્છે છે.” “તેને અંહી મોકલ.” મહામાત્યે આજ્ઞા કરી. પ્રતિહારી નમીને ચાલ્યો ગયો એટલે જયદેવે કહ્યું. “ત્યારે મને હવે રજા છે” કેમ બેસે ને? જવાની ઉતાવળ છે ?' વસ્તુપાળે પૂછ્યું. - “ઉતાવળ તે ખાસ નથી; પરંતુ હવે હું જઈશ.” જયદેવે ઉત્તર આપતા કહ્યું. ભલે જાઓ; પરંતુ મારી છેલ્લી વાત ઉપર પૂરતું ધ્યાન - આપશે.” વસ્તુપાળે તેને જવાની રજા આપતાં ભારપૂર્વક કહ્યું. - જયદેવ જતો જતો ઉભો રહ્યો. તેણે વસ્તુપાળ તરફ ધ્યાનપૂર્વક જોયું અને ત્યારપછી કહ્યું. “તમારી વાત અને સલાહ મારા ધ્યાનમાં છે. હું એ બાબતમાં પૂરતો વિચાર કરીશ.” એટલું કહીને જયદેવ ચાલ્યો ગયો અને મહામાત્ય વસ્તુપાળને એક વારના મૂર્ખ, ભોળા અને બીકણુ જયદેવને સ્વાલ જવાબમાં આ હિંમતવાન બનેલ જોઈને સાનંદાશ્ચર્ય થયું. પ્રકરણ 13 મું. જીતેન્દ્રિય મહામાત્ય. જયદેવ ગયા પછી વસ્તુપાળ બાગમાં આસન ઉપર બેઠે બેઠે બની ગયેલા બનાવ વિષે વિચાર કરી રહ્યો હતો, એટલામાં એક જુવાન ત્યાં આવી પહોંચ્યો. તેણે મહામાત્યને નમન કર્યું અને આજ્ઞાની રાહ જોતા તેની સન્મુખ ઉભે રહ્યો. એ જુવાની અવસ્થા નાની જણાતી હતી, પરંતુ અવસ્થાના પ્રમા
