________________ હિંમતવાન જયદેવ. કહ્યું. “એ પદ તમને આપવાનું છે; પરંતુ સલક્ષ મહેતાની ગોઠવણ બીજા સ્થળે કર્યા પછી આપવાનું બની શકશે.” “સલક્ષ મહેતાને ચાચિંગ મહેતાનાં ખાલી પડેલાં પદ ઊપર નીમી શકાય તેમ છે.” જયદેવે બોલવામાં વધારે હિંમત દર્શાવી. જયદેવનું કથન સાંભળીને વસ્તુપાળના વિશાળ કપાળ ઊપર કરચલીઓ પડી અને તેની આંખો સતેજ થઈ તેણે તીવ્ર દ્રષ્ટિથી જયદેવના સામે જોયું. જયદેવને એથી આઘાત થયે; તેણે તરતજ નીચે જોઈ લીધું. વસ્તુપાળે એ જોઈને કહ્યું. “જયદેવજી! તમારી સૂચના સંબંધી હું વિચાર કરી જોઈશ; પરંતુ એ પહેલાં મારે તમને એક વાત કહેવાની છે.” એક વાતનું નામ સાંભળીને જયદેવ મુંઝાયો. તેનાં મનમાં શંકા ઉસન્ન થઈ કે શું મેનકાનાં આગમનની વસ્તુપાળને ખબર પડી હશે? તેણે આતુરતાથી વસ્તુપાળ તરફ જઈને ધીમેથી પૂછ્યું. “શી વાત કહેવાની છે ?" મેં એમ સાંભળ્યું છે કે તમને ગાયનને ઘણો શોખ છે. શું એ વાત સાચી છે ?" વસ્તુપાળે પ્રશ્ન કર્યો. આ વો પ્રશ્ન પૂછવાનો શો હેતુ હશે, એ જયદેવથી તરત સમજાયું નહિ; પણ સ્વાલ જવાબ કરવાની તેનામાં હિંમત આવી હતી અને તેથી તેણે વિના સંકોચે ઊત્તર આપ્યો. “તમે સાંભળેલી વાત સાચી છે; મને તેવો શેખ છે ખરો.” “અને એટલા માટે જ તમે ધોળકામાં મેનના મકાને જતા હતા ખરું કે નહિ ?" વસ્તુપાળે જયદેવને તરત જ સપડાવ્યો. જયદેવ વસ્તુપાળના પ્રથમ પ્રશ્નને હેતુ હવે સમજી ગયો. પણ તે હવે પહેલાંની જેમ વસ્તુપાળથી બહુ ડરતો નહોતો. તેણે સિધે સીધો જવાબ આપ્યો. “તમારી ધારણું સત્ય છે; હું કેવળ ગાન સાંભળવાને માટેજ મેનકાના મકાને જતા હતા.” બબર છે.” વસ્તુપાળે કહ્યું અને પછી ધીમે રહીને પૂછ્યું. ત્યારે અંહી તેનું ગાન સાંભળ્યા વિના તમને ચાલે છે ખરું ?" “નિરૂપાયે ચાલે છે.” જયદેવે તરતજ ઊત્તર આપો. “પણ ધારે કે મેનકા અંહી આવીને રહે અગર તો તમે તેને બેલાવીને અંહી રાખોતે ત . શેખ પૂરો થાય ખરે.” વસ્તુપાળે સલાહનાં રૂપમાં કહ્યું.