________________ મોહમુગ્ધ. મકાનથી બહુ દૂર નહોતું. રાત્રિએ જયદેવ ત્યાં જતા હતા અને ત્યાં મેજમજા ભેગવતા હતા. જયદેવ મેનકાનાં મકાન નજીક આવી પહોંચ્યા, ત્યારે તેના બનને કાનમાં અમૃત રડાવા લાગ્યું. તે મીઠાં મેહક ગાનને સાંભળવાને ક્ષણ વાર ત્યાંજ ઉભો રહ્યો. પ્રથમ તે તેને લાગ્યું કે મેનકા ગાઈ રહી છે, પરંતુ ત્યારપછી તેને જણાવ્યું કે આ અવાજ મેનકાને નથી. તેને તરતજ યાદ આવ્યું કે આજ સાંજે નગર બહારનાં મંદિરમાં જે બાળા વીણની સાથે ગાઈ રહી હતી, તેને જે આ અવાજ છે. મેનકાનાં મકાનથી થડે દૂર આવેલાં એક બીજા મકાનમાંથી એ અવાજ આવતો હતો અને તે એટલે બધે કર્ણપ્રિય અને સુમધુર હતો કે જયદેવે તે જ વખતે એ સ્થળે જવાનો નિશ્ચય કર્યો. સંગીતની પાછળ પાછળ જેમ મૃગ જાય છે, તેમ જયદેવ એ અવાજની દિશા તરફ ગયો. અને થોડા જ વખતમાં એ સ્થળે જઈ પહોંચ્યો. મકાનનું મુખદ્વાર ખુલ્યું હતું અને બે રક્ષકે ત્યાં ઉભા હતા. તેઓએ જયદેવને નમન કર્યું. જયદેવ તેમની સાથે કાંઈ વાતચિત નહિ કરતાં સીધે મકાની અંદર ચાલ્યો ગ; કારણ કે તેને અંદર જતાં મકાનના રક્ષકોએ અટકાવ્યો નહિ અને તેથી સંગીતથી મંત્રમુગ્ધ બનેલ જયદેવ અંદર બેધડક ચાલ્યો ગયે. મકાનના જે ખંડમાંથી અવાજ આવતા હતા, તે ખંડ સુધી જયદેવ ગયો અને બહારથી નજર કરી અંદર જોયું તે સાંજે મંદિરમાં જોયેલી યૌવનવતી બાળા વીણાની સાથે પરમાત્માની સ્તુતિનું મધુર ગાન ગાઈ રહી હતી અને બીજી સ્ત્રી તેના સામે બેઠી હતી. આ અલૌકિક દશ્ય જોઈને જયદેવનું ચંચળ મન કબજામાં રહી શક્યું નહિ. સારાસારને કાંઈ પણ વિચાર કર્યા વિના તે ખંડની અંદર એકદમ જઈને ઉભો રહ્યો. તેને જોતાંજ બને સ્ત્રીઓ ઉભી થઈ ગઈ અને તેમાંથી પ્રૌઢ વયની સ્ત્રીએ તેને આવકાર આપતાં કહ્યું. પધારે જયદેવજી ! આ આસન ઉપર બેસે.” એ સ્ત્રીના મુખેથી પિતાનું નામ સાંભળીને જયદેવને કાંઈ થોડું ઘણું આશ્ચર્ય થયું નહિ, પરંતુ ખંભાત નગરના અધિકારી તરીકે તેને કોણ ઓળખતું નથી, એમ મનનું સમાધાન કરી તે આસન ઉપર બેઠે. તે પછી બન્ને સ્ત્રીઓ સ્વસ્થાનકે બેઠી. ક્ષણ વાર રહી મેટી સ્ત્રીએ વિનયથી કહ્યું. “જયદેવજી ! આપે આ વખતે અમારાં મકાનમાં