________________ મેહમુગ્ધ. પ૧ કેવળ ઉતરતું હતું, એમ જયદેવને જણાયા વિના રહ્યું નહિ. આરતી સંપૂર્ણ થઈ અને લેકેએ જયજયકારથી આખો પ્રદેશ ગજાવી મૂકો. જયદેવ મંદિરના અંદરના ભાગમાંથી બહાર આવ્યો અને મુખ્ય પ્રવેશદ્વાર પાસે આવીને ઉભે રહ્યો. દર્શને આવેલાં લેકે ધીમે ધીમે નગર તરફ વળી રહ્યાં હતા; પરંતુ તેમાં પેલી વીણાધારી બાળા જણાતી નહોતી. દેવાલયના રક્ષકે જયદેવનો ઘેડે લાવી હાજર કર્યો. જયદેવે તેની લગામ પકડીને પૂછ્યું. “આરતી વખતે વીણુને ધારણ કરી તેમાં આરતીને ઉતારતી હતી, એ જુવાન સ્ત્રી કેશુ છે ? તું તેને ઓળખે છે ?" રક્ષકે નમ્રતાથી જવાબ આપે. “ના, છ. હું તેને ઓળખતો નથી. તે બે કે ત્રણ દિવસથી રોજ સાંજે આરતી વખતે અહીં આવે છે એટલું જ હું માત્ર જાણું છું.” પહેલા કોઈ દિવસ તે આવતી હતી કે કેમ ?" જયદેવે પુનઃ પૂછ્યું. “જી, ના. તે પહેલા કોઈ દિવસ મેં તેને જોઈ નથી.” રક્ષકે , જવાબ આપે. “પૂજારી તેને ઓળખે છે ખરે ?" જયદેવે ફરીથી પૂછ્યું. પૂજારી તેને ઓળખતો હોય કે ન હોય, તે તો તે જાણે, પરંતુ તે તેનું તથા એક બીજી સ્ત્રીનું માન બહુ સાચવે છે.” રક્ષકે ઉત્તર આપે. બીજી સ્ત્રી કોણ છે?” જયદેવે પ્રશ્નમાળા શરૂજ રાખી. “હમણાં ભગવાનની આરતી ઉતારતી હતી તે.” રક્ષકે તરતજ , ઉત્તર આપે . તેને પણ તું એાળખતો નથી કે ?" જયદેવે વાતમાં વધારે ઉંડા ઉતરવાને પ્રશ્ન કર્યો. ના, જી.” રક્ષકે ટુકે ઉત્તર આપ્યો. જયદેવ મૌન ઉભો રહ્યો. ક્ષણવાર રહી તેણે રક્ષકને આજ્ઞા કરી “ઠીક, પૂજારીને અહીં બેલાવી લાવ.” રક્ષક તરતજ પૂજારીને બોલાવી લાવવા ગયા અને ડીજવારમાં પૂજારી સહિત પાછો આવ્યો. પૂજારી અવસ્થાએ વૃદ્ધ અને સ્વભાવે બાળક હતું. તેણે જયદેવની .