________________ ખંભાતને અધિકારી. મેનકાનાં આશ્વાસનજનક અને ઉત્તેજક વચનોથી જયદેવની દિલગીરી ચાલી ગઈ અને તે પુનઃ આનંદમગ્ન બની ગયો. તેણે આનંદના આવેશથી મેનકાના કોમળ કરને પિતાના હાથમાં લીધે અને તે તેનાં સુંદર મુખચંદ્રને વિવશતાથી જોઈ રહ્યો. | મેનકાએ પણ જયદેવનાં મુખ સામે જોયું અને સ્મિત હાસ્ય કર્યું. જયદેવ એ હાસ્યમાં સ્વર્ગનું સુખ અનુભવવા લાગે. મહામાત્ય વસ્તુપાળની ધાકને, પોતાના અધિકારને અને પિતાની પ્રતિષ્ઠાને ખંભાતને અધિકારી બનેલે મૂર્ખ જયદેવ ભૂલી ગયે. થોડીવાર રહી જયદેવે પૂછ્યું. પણ તું મહામાત્યને શી રીતે મહાત કરી શકીશ ?" તે વખત આવ્યેથી જોઈ લેવાશે. અત્યારે એ વિષયની ચર્ચા કરવાની જરૂર નથી.” મેનકાએ જવાબ આપ્યો અને પૂછયું. “ઠીક, પણ અમારે રહેવાને માટે શી ગોઠવણ કરી છે ? અમે એકંદર ચાર માણસો છીએ.” આ મકાનમાં જ.” જયદેવે ઉત્તર આપે. આ “ના, તમારાં મકાનમાં અમારાથી રહી શકાશે નહિ. અમને એક જૂદું પણ નજીકનું મકાન જેશે અને તેમાં જ અમે રહેશે. " મેનકાએ કહ્યું. ભલે, આજેજ હું તમને રહેવા લાયક મકાનની તપાસ કરોવીશ.” જયદેવે કહ્યું. મેનકા હવે આસન ઉપરથી ઉભી થઈ અને જયદેવની રજા માગતાં કહેવા લાગી. “ત્યારે હું હવે જવાની આજ્ઞા માગું છું અને મકાનની તપાસ કરાવી તમે મને ખબર આપશે એટલે અમે તેમાં રહેવાને જઈશું. " એટલું કહીને મેનકા ત્વરાથી પેલા રક્ષકની સાથે ચાલી ગઈ અને ખંભાતને અધિકારી જયદેવ કાંઈક તંદ્રામાં તથા કાંઈક મેહનિદ્રામાં પડે પડયે અવનવી કલ્પનાઓમાં ગુંથાઈ ગયે. - (c)-~
