________________ વિશિરોમણ વસ્તુપાળ. “તમારી માન્યતા ખોટી નથી.મંત્રીશ્વરે જરા ગંભીર બનીને કહ્યું, નગરશેઠ ક્ષણવાર વિચારમાં પડી ગયા. વિચારના અંતે તેમણે સહસા પૂછયું. “પઘાને ખંભાત મેકલીએ તે ?" તમારે વિચાર યોગ્ય છે; પરંતુ તે વિષે મેં કશે નિર્ણય કર્યો નથી.” મંત્રીશ્વરે નગરશેઠના વિચારને અનુમોદન આપતાં ઉત્તર આપે. . “મને લાગે છે કે છેડા સમય પછી પદ્માને ત્યાં મોકલવી, એ ઉત્તમ છે. જે તે ચતુરા હશે, તે જયદેવનાં હૃદયને જીતી લેશે.” નગરશેઠે કહ્યું. “ઠીક છે; એ વિષે હું યોગ્ય ગોઠવણ કરીશ; તે પણ પદ્મા ખંભાત જવાને કબુલ થશે કે નહિ ? એ પ્રથમ જાણવાની અગત્ય છે.” મંત્રીશ્વરે વિચારીને કહ્યું. એનું શું કારણ? શું પદ્મા ખંભાત જવાનું સ્વીકારશે નહિ?” નગરશેઠે અધિરતાથી પૂછ્યું. મંત્રીશ્વરે ઉત્તર આપ્યો. “પદ્મા ખંભાત જવાનું સ્વીકારશે કે નહિ, એ જુદો પ્રશ્ન છે; પરંતુ તે જે ત્યાં જવાને ખુશી ન હોય અને આપણે તેને પરાણે મેલીએ, તો એનો અર્થ કાંઈ નથી; કારણ કે એ ની રીતે તેને પરાણે મોક્લવાથી જયદેવ અને તેનું મન મળશે નહિ.” ' “તમારૂં કથન યથાર્થ છે અને તેથી તમને જેમ ઠીક લાગે તેમ કરે. મને તે આમાં કાંઈ ખબર પડતી નથી.” નગરશેઠે જરા નિરાશાથી કહ્યું અને ત્યારપછી તે વિચારમાં પડી ગયા. ક્ષણવાર પછી તેમણે સરલતાથી કહ્યું. “મંત્રીશ્વર ! એ બંનેનાં મન પહેલીજ સતથી શા કારણથી જુદા પડી ગયા, એ હું અત્યારસુધીમાં જાણી શકય નથી. રાત્રિ અને દિવસ એજ વિષેના વિચાર મને થયા કરે છે અને તેઓના મનના મેલ શી રીતે દૂર થાય, એની ચિંતા કરવા છતાં કોઈ ઉપાય મળી આવતો નથી. મને લાગે છે કે જયાં સુધી જયદેવને મેનકાના સંસર્ગમાંથી દૂર કરવામાં નહિ આવે, ત્યાં સુધી એ નાદાન છેક સુધરશે નહિ. મંત્રીશ્વર! તમને આગ્રહથી કહું છું કે તમે એ એકરાને કેઈપણ ઉપાયે સુધારે, વળી એને સુધારવામાં તમારો પણ સ્વાર્થ રહેલો છે; કારણ કે તેથી તમારી બહેન પવા પણ સુખી થશે. હું તે તેનાથી કેવળ કંટાળી ગયો છું અને બધો ભાર તમારા ઉપર નાંખી દઉં છું. જે તમે ધારશે, તે તેને સુધારી શકશે; કારણ કે તમારી પાસે સત્તા છે અને સત્તાનાં બળથી જે ધારશો તે કરી શકશે”