________________ જયંતસિંહની સલાહ. 103 હું ઈચ્છતોજ નથી. અને પાટણની ગાદી ઉપર જૈન સાધુ જેવા કે બ્રાહ્મણ સન્યાસી જેવા વૃદ્ધ ભીમદેવને બદલે તમારા જેવા નવજુવાન વીરને બેઠેલા જેવાને ઈચ્છું છું. અને વસ્તુપાળ તથા તેજપાળ વગેરે જેવા અહિંસાધર્મને માનનારા જેન મંત્રીઓને તો દેશનિકાલજ કરવા જોઈએ, એવી મારી ઈચ્છા છે. વર્તમાન રાજકીય ખટપટના આ વિચારે છે અને એ જે તમને એ માન્ય હોય, તેજ તમને મારી સલાહ અનુકૂળ પડશે અને નહિ તે મારી સલાહ ગમે તેવી વ્યાજબી હશે; તે પણ તમને પ્રતિકૂલજ જશે.” વીરકુમાર જયંતસિંહનું ઉપરનું કથન એકધ્યાને સાંભળી રહ્યો હતો. તે પોતાનાં મનથી વિચાર કરતો હતો કે જયંતસિંહ જે બેલે છે તે અંતરથી બોલે છે કે માત્ર પિતાને આંજી નાખવાને માટે જ બેલે છે! ક્ષણવાર રહી તેણે કહ્યું. " ધારો કે તમારા વિચારે, તમારી કલ્પનાઓ અને તમારા આશયો મને માન્ય છે અને તે પ્રમાણે વર્તવાને હું તૈયાર છું; તે પછી હાલ તરત મારે શું કરવું જોઈએ ?" જયંતસિંહે તરતજ કહ્યું. “હું એમ ધારું છું, એ નકામું છે. તમે અંતઃકરણથી એમ માને છે કે નહિ તે નક્કી થવું જોઈએ.” “તે નક્કી જ છે.” વૃક્ષ પાછળથી મધુરીને અવાજ આવ્યું અને તે બન્ને નજીક આવીને ઊભી રહી. તેણે વીરમના સામે નેત્ર-કટાક્ષ કરીને જયંતસિંહને કહ્યું. “વીરમકુમારના વિચારો તમારા વિચારે જેવાજ છે. તે પણ ધોળકાના રાજ્યતંત્રની કે વસ્તુપાળ અને તેજપાળના મંત્રીપદની હયાતી ઈચ્છતા નથી.” જયંતસિંહે જરા પણ આશ્ચર્ય દર્શાવ્યા વિના મધુરીના સામે જોયું અને કહ્યું. મધુરી ! આ વાત એવી ગંભીર છે કે કુમારે પિતેજ પિતાની સંમતિ દર્શાવવી જોઈએ.” મધુરી વીરમની પાસે ગઈ અને જાદૂભય નયનેને નચાવી સ્મિત હાસ્યપૂર્વક પુછયું. “શું આપ સરદાર જયંતસિંહના વિચાર સાથે સંમત નથી ?" વીરમ બહાદૂર હતા, પરંતુ તેનામાં ઓજસ નહોતું. રૂપસુંદરી યુવતી આગળ મનને દઢ રાખવા જેટલી તાકાત તેનામાં નહોતી. તેણે યંત્રવત્ તરતજ ઉત્તર આપ્યો. “એમના વિચારે સાથે હું સંમત છું અને તે કહે એ પ્રમાણે વર્તવાને તૈયાર છું.”