________________ જીતેન્દ્રિય મહામાય. 3 “હું સ્ત્રી છું, એવું આપને જણાય છે ?" એ યુવકે પ્રશ્ન કર્યો. “તમારે વેશ પુરૂષને છે; તમારાં વચને સ્ત્રીનાં છે. " મહામાયે ઉત્તર આપ્યો. “આપને જણાતું હોય, તે ખરૂં. " યુવકે શાંતિથી કહીને પૂછ્યું. પણ આપ આપના એક જ્ઞાતિજનને આશ્રય આપવાને તૈયાર છો. જરૂર.” વસ્તુપાળે ઊત્તર આપ્યો. “પણ તમારે કેવા આશ્રય 'વા આધારની અગત્ય છે ?" મને આપની સેવામાં રાખો એટલે બસ.” યુવકે વસ્તુપાળ તરફ તીવ્ર દ્રષ્ટિથી જોઈને ઉત્તર આપ્યો. “મારી સેવાના ઘણું અર્થ થાય છે. તમે કેવા પ્રકારની સેવામાં રહેવા ઈચ્છો છો ?" વસ્તુપાળે તરતજ પૂછ્યું. યુવક વિચારમાં પડયો. મહામંત્રીનાં પ્રશ્નનો શે ઉત્તર આપવો, એ તેને તરતજ ચૂક્યું નહિ, કેટલીક વારસુધી વિચાર કરીને તેણે કહ્યું. “રાત્રિ અને દિવસ આપની પાસે રહેવું પડે, એવી સેવામાં રહેવાના મારી ઇચ્છા છે.” - વસ્તુપાળે એ યુવકના સામે ધ્યાનપૂર્વક જોઇને કહ્યું. “એવી સેવામાં હું કેઈને રાખતો નથી; રાત્રિ અને દિવસ ચોવીસે કલાક કાઈને નેકરીનાં બંધનમાં રાખવા, એ મને પસંદ નથી. ત્યારે માત્ર રાત્રિને માટે જ મને આપની ચાકરીમાં રાખે.” યુવકે ગંભીરતાથી કહ્યું. “રાત્રિને માટે મારી પોતાની નોકરીમાં હું કઈને રાખતો નથી. વસ્તુપાળે પણ તેવીજ ગંભીરતાથી કહ્યું. “પણ જો તમારે રાજની નોકરીમાં રહેવું હોય, તો તમને રાત્રિની નોકરી આપવામાં આવશે; આ નગરનાં રક્ષણને માટે રાખેલા સૈન્યમાં તમને દાખલ કરવામાં આવશે.” યુવક જરા વાર મુંઝાયે. તેણે હવે ચોક્કસ પ્રકારનો નિશ્ચય કરીને પૂછયું “હું નવયુવક છું, એના બદલે નવયુવતી હોઉં, તો આપ મને આપની દાસી તરીકે રાત્રિને માટે નોકરીમાં રાખો ખરા કે નહિ ?" યુવકનાં એ વિચિત્ર કથનથી વસ્તુપાળને આશ્ચર્ય થયું નહિ. તેણે સહસા કહ્યું. " પણ તમે કયાં નવયુવતી છે ? તમે તો ખાસા નવજુવાન પુરૂષ છે.” યુવકે વસ્તુપાળની નજર સાથે પિતાની નજર મેળવી એક ક્ષણ