________________ વોરારે મણ વસ્તુપાલ. દેવા નથી. માનો કે એ વાત સત્ય છે; પરંતુ ગુજરાતના મહારાજા અને તેના ખરેખરા ઉત્તરાધિકારીની હયાતીમાં કઈપણ સરદાર નવું રાજ્યતંત્ર સ્થાપન કરીને સ્વતંત્રતાથી રાજ્ય કારેબાર ચલાવે, એ યોગ્ય છે? એ આપણાથી જોઈ શકાશે ? " જયંતસિહે જુસ્સાથી પૂછ્યું નહિ, એ એગ્ય નથી તેમજ આપણાથી જોઈ શકાય તેમ પણ નથી; પરંતુ આ સ્થિતિમાં આપણે શું કરવું, એ સ્વાલ આવીને ખડે થાય છે.” પ્રૌઢ પુરૂષે કાંઈક ચિંતાતુરતાથી જવાબ આપ્યો. ' “શું કરવું, એ વિચાર કરીને બેસી રહેવાથી કાંઈ અર્થ સરે તેમ છે ? નથી, તે પછી શા માટે આપણે કોઈ ઉપાયને શોધી કહાડવો ન જોઈએ?” તરૂણે આગ્રહથી પૂછયું. અવશ્ય શોધી કહાડ જોઈએ પરંતુ તું જ કહે કે આપણે કેવા ઉપાય અજમાવવા તૈયાર થવું ? મહારાજે પોતે વીરધવલનાં સાહસને જાણતાં છતાં કાંઈ કરતાં નથી અને સંન્યા તી જેવું જીવન ગુજારે છે, તો પછી આપણે શું કરી શકીએ તેમ છીએ?” પ્રોઢ પુરુષે ઉત્તર આપતાં પૂછયું. ત્રિભુવનપાળજી ! તમે પાટણની રાજ્યગાદીના ખરેખરા ઉત્તરાધિકારી અને ગુજરાતના મહાસામંત થઇને આવાં નિર્માલ્ય વચનો લે છે, એ મારાથી સાંભળી શકાતાં નથી. ગમે તે ઉપાય કરે અને ચાહે તે યુદ્ધ કરે; પરંતુ તમે ગુજરાતના શાસક બને, એ મારે ખાસ કરીને તમને આગ્રહ છે.” જયંતસિંહે અત્યંત પાગ્રહથી કહ્યું. “ઠીક છે તારા આગૃહનો હું સ્વીકાર કરૂં છે, પરંતુ કંઇ પણ કરતાં પહેલાં આપણા પક્ષના આગેવાન સરદારની ઉલાહ લેવાની અગત્ય છે અને તેથી મેં તેમને અત્રે બોલાવ્યા પણ છે. તેમની સાથેની ચર્ચાના અંતે જે નિર્ણય થશે, તે પ્રમાણે આપણે વત્ત શું.” તે પ્રૌઢ - પુરૂષ કે જે મહાસામંત ત્રિભુવપાલ સોલંકી હતો, તેણે જયસિંહના આગ્રહને સ્વીકાર કરતાં કહ્યું. ભલે, જેથી તમારી ઈચ્છા;” જયંતસિંહે કાંઈક ઉદાસીન ભાવે કહ્યું. ત્રિભુવનપાલ તેની ઉદાસીનતાની દરકાર નહિ કરતાં મૌન બેસી રહ્યો અને જયંતસિંહ વિચારના વમળમાં તણુતા ઉભા થઈને એરમાં આમ તેમ આંટા મારવા લાગ્યા. કેટલોક સમય આ સ્થિતિમાં પસાર થઈ ગયો અને તે પછી