________________ વધાની પ્રતિજ્ઞા. “જફર.” પદ્માએ ઉત્સાહથી ઉત્તર આપે. પઘાનું ઉત્સાહભર્યું વદન નિહાળીને જ્યદેવ ઉન્મત બને, તેની આંખોમાં વિકાર ભરાઈ ગયે; પરંતુ તેણે આત્મ સંયમ કરતાં કહ્યું. “ડીક, હવે હું રજા લઉં છું.” ભલે.” પદ્માએ હસીને સરલતાથી જવાબ આપે. પાનાં એ કાર્યથી તેનું મુખર્મલ વિકસિત થયું અને એ અપૂર્વ, અલૌકિક અને અસાધારણ સુંદર દશ્યને વારંવાર જેતે જાતે જયદેવ ત્યાંથી ચાલ્યો ગયો. તે ગયા પછી પદ્મા પણ ત્યાંથી હંસગતિએ પ્રયાણ કરી ગઈ. પ્રકરણ 13 મું. પાટણની પરિસ્થિતિ. “ગુજરાત નાથ મહારાજા ભીમદેવ હયાત છતાં વીરધવલ ધવલપુરમાં નવું રાજ્યતંત્ર સ્થાપીને ગુજરાતનો રાજા બની બેઠે છે, એ હકીકત છે તમારા જાણવામાં આવી છે ને?” તરૂણ વયના એક પુરૂષે પ્રૌઢ વયના એક પુરૂષને વાતની શરૂઆત કરતાં પૂછયું. - જે ઓરડામાં આ બે પુરૂષો બેઠા હતા. તેમાં કેવળ શાંતિ પથરાયેલી હતી, પરંતુ તરૂણ વયના પુરૂષે ઉપર્યુક્ત પ્રશ્ન ઉપસ્થિત કરીને પથરાયેલી શાંતિનો ભંગ કર્યો. જયંતસિંહ !" પ્રૌઢ વયના પુરૂષે પ્રશ્ન કરનાર તરૂણને તેનાં નામથી સંબોધીને જવાબ આપતાં કહ્યું. “એ હકીક્ત મારા જાણવામાં કેટલાય વખતથી આવી છે અને જ્યારથી આવી છે, ત્યારથી મારૂં સમસ્ત શરીર ફોધાગ્નિથી બળી રહ્યું છે. એક રાજાની હયાતીમાં બીજાએ રાજા થવું અને નવાં રાજ્યતંત્રને સ્થાપન કરવું, એ કાંઈ જેવું તેવું સાહસ નથી. વીર વલે ખરેખર મહાન સાહસ કર્યું છે અને હવે તેનું શું પરિણામ આવે છે, તે જોવાનું છે; પરંતુ જયંતસિંહ ! વીરધવલ માત્ર ગુજરાતના યુવરાજ તરીકે મહારાજા ભીમદેવના નામથોજ રાજ્યકારોબાર ચલાવે છે, એમ મેં સાંભળ્યું છે, એ શું સત્ય છે ?" " એ સત્ય હૈ, કિવા અસત્ય છે; એ સાથે આપણને કોઈ લેવા