________________ નેહલગ્ન. મુખચંદ્રને નેહપૂર્વક જોતાં જોતાં તે પુરૂષે કહ્યું. “ભગવાન સોમનાથની કૃપાથી મારી તબિયત હવે સારી છે.” “બહુ સારૂ, પણ હું તે એમ ધારતી હતી કે તમારી તબિયત હજુ બરોબર સુધરી નહિ હોય અને તેથી તમે અત્રે આવશે નહિ” બાળાએ કહ્યું. તું ગમે તે ધારતી હોય, પરંતુ હું તો આપણું ગોઠવણ મુજબ આવી પહોંચ્યો છું. તારી દાસીએ મને આજે સવારમાંજ તમારાં પ્રયાણની તથા તમે રાતવાસે ક્યાં રહેશો વગેરે ખબર આપેલી હેવાથી દશ ઘોડેસ્વારે સાથે ત્વરાથી મુસાફરી કરેતે આવીને હું તને મળ્યો છું. જયલતા ! બેલ, હવે તારી શી ઇચ્છા છે?” તે પુરૂષે એ પ્રમાણે કહીને તેની ઈચ્છા જાણવા માગી. “મારી બીજી શી ઈચ્છા ? જે તમારી ઈચ્છા, તે મારી ઈચ્છા. મેં તમને વચન આપ્યું છે, તેથી મારાથી કાંઈ આનાકાની થઈ શકે તેમ નથી. જો કે તમારી સાથે આ પ્રમાણે છાની રીતે આવતાં મને દિલગીરી થાય છે, તેમ છતાં હું તમારી સાથે આવવાને તૈયાર છું.” લતાએ પિતાની ઈચ્છા વ્યક્ત કરતાં કહ્યું. તને દિલગીરી થાય, એ સ્વાભાવિક છે; પરંતુ આ સિવાય આપણા માટે અન્ય એક પણ ઉપાય નથી. " પુરૂષ વ્યક્તિએ કહ્યું. “હા અન્ય ઉપાય નથી, ત્યારે જ હું આ પ્રમાણે તમારી સાથે આવવાને તૈયાર થઈ છું ને ?" જલતાએ નિ:શ્વાસ નાંખતાં કહ્યું. ઠીક, પણ જયલતા! પાટણને છોડી તમારે અચાનક કેમ વમનસ્થલી જવું પડે છે ? " તે પુરૂષે પ્રશ્ન કર્યો. “મારા બાપુ માંદગીના બિછાને પડયા છે. તેથી અમારે ત્વરાથી જવું પડે છે, નહિ તે અમારે આમ જવાનું થાત નહિ; કારણ કે મારા ભાઈને વિચાર તે પાટણમાં રહેવાને હતો.”જયલતાએ દિલગીરીયુ સ્વરે જવાબ આપ્યો. એ પ્રમાણે વાત કરતાં જલતા તથા તે પુરૂષ તંબુની બહાર નીકળ્યા અને તે પુરૂષે જ્યાં પિતાનો ઘોડે બાંધ્યો હતો, ત્યાં આવી પહોંચ્યાં. ધાડાની પાસે આવતાજ ઘોડે પિતાના ધણીને જોઈને ખુશાલીથી બંખાર્યો અને તે જોઈને ત્યાં બાંધેલા બીજા ઘડા પણ