________________ વીરશિરોમણિ વસ્તુપાળ. હા એ પણ તેટલું જ ખરૂં છે.” અશ્વરાજે પુનઃ પણ શાંતિથી જવાબ આપે.. * “હું યુવરાજપદને લાયક નથી, એમ તમે શા ઉપરથી માને છે, એ સ્પષ્ટતા કહી નાંખ; નહિ તો તેનું પરિણામ સારું આવશે નહિ.” ત્રિભુવનપાળ જોરથી બોલી ઉઠયો. અશ્વરાજ પણ જોરથી બોલી ઉઠે. “શું તમે મને ડરાવે છે કે પણ તમારે યાદ રાખવું જોઈએ કે અશ્વરાજ કેઈથી ડરતા નથી. મહાસામંત ત્રિભુવનપાળ ! તમે યુવરાજપદને શામાટે લાયક નથી, એનાં ઘણું કારણે છે; પરંતુ એ બધાં કારણોને કહી દર્શાવવાને મને સમય નહિ હોવાથી હું તમને માત્ર એકજ કારણ કહું છું કે તમે કાવત્રાંખર છે. તમે મહારાજા ભીમદેવની વિરૂદ્ધમાં કાવત્રાં કરી રહ્યા છે.” હું કાવત્રાંખર ?" ત્રિભુવનપાળને પિત્તો ઉકળી આવ્યો. તમે એ શબ્દકોને સંભળાવે છે, એનું તમને ભાન છે?” - બા મને સંપૂર્ણ ભાન છે કે હું એ શબદકેને સંભળાવી રહ્યો છે. અશ્વરાજે જવાબ આપે. પણ તમે મને શા આધારે કાવત્રાંખર કહે છે ?" ત્રિભુવ. નપાળે પિતાની કમરે લટકતી તલવાર ઉપર હાથ નાંખતાં પૂછ્યું. શા આધારે ?" અધરાજે પણ તલવારની મુઠને પકડતાં કહ્યું. - " તમે જયંતસિંહને ઉશ્કેરીને પાટણની ગાદી પચાવી પાડવાનું કાવત્રુ રચ્યું નહોતું કે મારી પાસેથી તેનો આધાર માગે છે ?" તદન અસત્ય.” એમ કહીને ત્રિભુવનપાળે પિતાની તલવારને માનમાંથી બહાર ખેંચી કહાડી અને તે સાથે બીજાઓએ પણ પોતાની તલવારને મ્યાનમુક્ત કરી. - અર્ધરાજ અને તેના પક્ષના સામતે પણ તલવારને જવાબ તલવારથી આપવાને ખુશી હતા અને તેથી તેઓએ પણ તેમનું અનુકરણ કર્યું. ચંદ્રના અજવાળામાં વીસ-પચીશ તલવારે વિદ્યુલ્લતાની જેમ ચમકી રહી. બરાબર આ સમયે એક તરૂણ પાછળથી આગળ આવ્યો અને આવીને તુરતજ ત્રિભુવનપાળ સોલંકી ઉપર ધસી ગયો. “એક કાવત્રાંખેરને પાટણની ગાદીના યુવરાજ બનવું છે, કેમ?” ત્રિભુવનપાળ સાવધ જ હતો. તેણે પોતાની તલવારને ફટકે