________________ પી મુલાકાત. જયલતાએ નિશ્ચય ઉપર આવતાં જવાબ આપ્યો.“તમારા એ પ્રસનને હું શું જવાબ આપું? શું તમે મારાં હદયને જાણતા નથી કે એ પ્રશ્ન કરે છે?” “જયલતા ! હું તારા હૃદયને તે જાણું છું, પરંતુ મારે તારા મુખેથી તેને સ્પષ્ટ ઉત્તર સાંભળો છે.” યુવકે આગ્રહથી કહ્યું. તો પછી આપને વિચાર, એ મારે વિચાર. આપ જેમ કહે તેમ કરવાને હું તૈયાર છું.” જયલતાએ યુવકના ખભે પિતાને કરી મૂકતાં કહ્યું. - “બહુ સારૂ.” યુવકે જયલતાના કમળ કરને પોતાના હાથમાં લઇને કહ્યું. " જયારે તારા ભાઈએ આપણાં એજ્યમાં વિધરૂપ છે, ત્યારે મારે વિચાર આ પ્રમાણે થયો છે.” * એટલું કહીને યુવકે જયલતાના કર્ણમાં ધીમેથી કાંઈક કહ્યું. શું કહ્યું, તે અમે પણ જાણતાં નથી, પરંતુ તે સાંભળીને થલતા ઉંડા. વિચારમાં પડી ગઈ. ક્ષણ વાર રહી યુવકે કહ્યું. “જયલતા ! વિચાર કરવાનું કાંઇ કારણ નથી. મેં તને જે વિચાર જણાવ્યો છે, તે બરાબર છે અને તે પ્રમાણે વર્તવામાંજ આપણું સુખ સમાયેલું છે.” . . હુ આપના વિચાર પ્રમાણે વર્તવાને કબુલ છું, પરંતુ મને મારા બાપનું બહુ લાગી આવે છે. જ્યારે તે એ હકીકત સાંભળશે, ત્યારે તેમની શી સ્થિતિ થશે, એનોજ મને વિચાર થયા કરે છે.” એ. પ્રમાણે કહીને જયલતાને કાંઈક યાદ આવ્યું અને તેથી તેણે તે યુવકના કાનમાં કાંઈક ગુપ્ત વાત કહી સંભળાવી.. એ બરાબર છે. તમે વામનસ્થલી કયારે જવાના છે ?" યુવકે. " તેની વાત સાંભળીને આનંદથી પૂછયું. એ વિષે હું તમને આગળથી ખબર આપીશ.” જલતાએ જવાબ આપ્યો. " " ઠીક, હવે મને જવાની રજા છે ?" યુવકે રજા માગતાં કહ્યું. " થયું. સ્વાર્થ સર્યો એટલે વૈદ્ય વેરી !" જયલનાએ હસતાં હસતાં કહ્યું. “તમારા જેવા સ્વાથી મેં કેઈને જોયા નથી " જયલતા ! તારું કથન ખરૂં છે; પરંતુ હું શું કરું ? મને ઘણુંએ