________________ વીરશિરોમણી વસ્તુપાલ.. તે ઉપર્યુક્ત વાત સાંભળીને વૃદ્ધ મંડલેશ્વર અર્ણોરાજ અથવા આનાક, તેને પુત્ર લવણુપ્રસાદ, તેને પુત્ર વીરધવલ, મંત્રી તથા બીજ સરદારે ક્રોધથી લાલપીળા બની ગયા અને તેઓ બધા મૂછના આંકડા ચડાવતાં પિતાની કમરે લટકતી તલવાર ઉપર હાથ નાંખવા લાગ્યા. મહારાજ " વૃદ્ધ મંડલેશ્વર ક્રોધથી ભભુકી ઉઠયો. “શું આ વાત ખરી છે? અને તે આપે અમને આજ સુધી કેમ કહી નહોતી?” . " નહિ કહેવાનું કારણ માત્ર એટલું જ છે કે તે વાત ખરી છે કે બેટી છે, તેને મને પણ હજુ સંશય છે.” ભીમદેવે જવાબ આપ્યો. આ સમયે એક પહેરેગીરે આવી નમન કરીને કહ્યું. “મહારાજા ! મંત્રી અશ્વરાજ પાટણમાંથી આવી પહોંચ્યા છે અને આપની સમક્ષ આવવાની આજ્ઞા માગે છે.”. તેમને એકદમ અહીં લઈ આવ.” ભીમદેવે આજ્ઞા આપી. પહેરેગીર નમન કરીને ચાલ્યોગ અને તરતજ મધ્યમ કદને અને પ્રૌઢ વયનો એક પુરૂષ દઢ ચાલથી ચાલતો ત્યાં આવી પહોંચ્યો. આ પુરૂષ મંત્રી અર્ધરાજ હતા. તે ભીમદેવને નમન કરીને યોગ્ય જગ્યાએ બેઠે કે તુરતજ ભીમદેવે તેને પુછયું. “કેમ, શું તપાસ કરી આવ્યા અને શા ખબર લાવ્યા છો?” - “મહારાજ !" અશ્વરાજે જવાબ આપે. “કહેવાને દિલગીર છું કે આપના કાને આવેલી વાત તદન સત્ય છે. વિશ્વાસઘાતક જયંતસિંહ, આપણે મુસલમાનોની પછવાડે ગયા, ત્યારથી જ પાટણનો રાજા બની બેઠે છે અને વિશેષમાં તેણે આપણી સામે લડવાને માટે બધી તૈયારી પણ કરી રાખી છે.” શું તેણે લડવાની તૈયારી પણ કરી રાખી છે ?" યુવક વિરધવળે અજાયબીથી પૂછયું. હા અને જે વખત જાય છે, તેમાં તે પિતાના સૈન્ય સાથે આપણી સામે યુદ્ધ કરવાને આવી પહોંચે પણ જોઈએ.” અથરાજે ઉત્તર આપતાં વધારામાં કહ્યું. ' - - “ગુજરાતના મહારાજા હયાત હોવા છતાં દુષ્ટ જયંતસિંહ ગુજરાતને નાથ બનીને આપણું સામે યુદ્ધ કરવા આવે, એ શું શક્ય છે ?" વિરધવલે પુનઃ સંશયયુક્ત સ્વરે પુછયું. વીરધવલજી! મેં જે હકીક્ત કહી, તે કેવળ શક્ય જ નહિ; કિંતુ