________________
१४०
लघुसिद्धान्तकौमुद्याम् दय् अय आस. एम्य आम् स्याल्लिटि। अयाचक्र । अयिता । अयिप्यते । अयताम् । आयत । अयेत । अयिषीष्ट । (५२७) 'विभाषेटः। अयिषीध्वम्, अयिषीढ्वम् । आयिष्ट । प्रायिध्वम्, आयिढवम् । आयिष्यत । द्युत दीप्तौ । ४ । द्योतते।
५३७ घुति-स्वाप्योः संप्रसारणम् ७ । ४ । ६७ । अभ्यासस्य । दिद्युते। ५३८ छु यो लुङि १ । ३ । ६१ ।
धु तादिभ्यो लुङः परस्मैपदं वा स्यात् । (५०७) पुषादीत्यङ् । अद्युतत । अद्योतिष्ट । अद्योतिष्यत । एवं श्विता वर्णे । ५ । "त्रिमिदा स्नेहने । ६ । निविदा स्नेहनमोचनयोः।७। मोहनयोरित्येके। निविदा चेत्येके । 'रुच
१-इति वा ढत्वम् । २-दिद्य ते-'द्युत' धातोलिटि प्रथमपुरुषैकवचने तादेशे तकारस्यैशादेशे द्वित्वेऽभ्यासत्वे 'धु तिस्वाप्योः सम्प्रसारणम्' इति सम्प्रसारणे इकारे 'सम्प्रसारणाच्चे' ति उकारस्य पूर्वरूपे 'दित् त् एं' इति स्थिती हलादिशेषः' इति अभ्यास तकारस्य लोपे सिध्यति रूपं दिय ते' इति । दिद्य ताते, दिद्यतिरे-इत्यादि । द्योतिता । द्योतिष्यते । द्योतताम् । प्रद्योतत । छोतेत । द्योतिषीष्ट । ३-अद्युतत्-‘द्युत्' धातोलुंङि प्रथमपुरुषैकवचने 'यु भ्यो लुङि' इति वैकल्पिके परस्मैपदसंज्ञके तिपि इकारलोपे ऽडागमे 'अ द्युत् त्' इति स्थिते मध्ये च्लो तस्य 'पुषादिद्युताधि लूदितः परस्मैपदेषु' इति अङादेशे 'प्रद्युतत्' इति । (अत्र अङो ङित्वात् पुगन्तेति गुणो न )। ४-श्वेतते। शिविते । श्वेतिता। श्वेतिष्यते। श्वेतताम् । अश्वेतत। श्वेतेत । श्वेतिषीष्ट । अश्वेतिष्ट । अश्वितत् । अश्वेतिष्यत । ५-मेदते । मिमिदे । ( लुङि ) अमिदत, अमेदिष्ट । ६-स्वेदते। सिष्विदे। (लङि) अस्विदत्-अस्वेदिष्ट । ७-क्ष्वेदते । विक्ष्विदे। इत्यादि । ८-रोचते । रुरुचे (लुङि) अरुचत, अरोचिष्ट । ऐवं घोटते ।
घुटे । अघुटत, अघोटिष्ट, एवं लुङि सर्वत्र रूपद्वयम् । शोभने, शुशुभे । क्षोभते, चुक्षुभे । नभते, नेभे। तोभते, तुतुभे। सते, सनसे। भ्रसते, बभ्र से । ध्वंसते, दध्वंसे । सम्भते, ससम्मे। एषां लङि परस्मैपदेऽडि 'अनिदिताम्' इति नकारलोपः। प्रससत् । अभ्रसत, अध्वसत् । प्रस्रभत् । विपूर्वकसम्भधातुर्विश्वासे प्रयुज्यते ।
५३७-द्युत और स्वापि के अभ्यास को संप्रसारण होता है । ५३८-गुतादि से परे लुङ को परस्पैपद होता है विकल्प से ।
