________________
કંપી રહ્યો છે. તે આંખના પાટાથી અંધારાનો ભયાનક ત્રાસ અનુભવી રહ્યો છે. તેને કોઇ માર્ગ સૂઝતો નથી. તેથી તે ઘણો સંતાપ અનુભવે છે અત્યારે તેને પોતાની જાત સાવ નિરાધાર લાગે છે. તેને કકડીને ભૂખ લાગી છે. માટે ભૂખની પીડા પણ અસહ્ય બની છે. તેની અકળામણ અત્યંત વેધક બની રહી છે. ત્યાં જ તેને એક અવાજ સંભળાયો. “તું ડર નહિ, હું તારી બધી ચિંતા દૂર કરીશ.” આ અવાજ સાંભળતાની સાથે તેનો ભય પલાયન થયો. તેને ઘણી ટાઢક વળી. તે અજાણી વ્યક્તિ તેની નજીક આવી અને પ્રેમથી તેની આંખ પરના તોતિંગ પડદાં છોડ્યા. પ્રકાશનાં કિરણોએ તેની ઘણી ચિંતા અને અકળામણનું બાષ્પીભવન કરી નાંખ્યું. પણ આ જંગલમાં અચાનક ભેટી ગયેલા આ નિષ્કારણબંધુ ઉપકારી પુરુષ તેટલાથી જ ન અટક્યા. તેને તેના નગરનો માર્ગ દેખાડ્યો. માર્ગે ચડાવ્યો. પણ, આ જંગલના નિર્જન અને ભયજનક રસ્તેથી તે એકલો પોતાના નગરમાં કેવી રીતે પહોંચે ? કોઇનો સહારો મળે તો જ પહોંચાય. પેલા દિવ્ય પુરુષે કહ્યું “તું જરાપણ ડરીશ નહિ. હું તારી સાથે છું. હું જ તારો સહારો, તું મારો સાંનિધ્યમાં છે. માટે તું બિલકુલ હેમખેમ છે.” આ સહારો મળી જતા તે હવે નિશ્ચિત બન્યો. નિરાધારતાની તેની પીડા હવે નાશ પામી પણ પેટના ખાડાનું શું ? ભૂખ્યા પેટે જંગલ કેવી રીતે ઓળંગી શકાય? પેલા મહામાનવે તેને ભાથું પીરસ્યું, તેની ભૂખ ભાંગી.
મારી દશા પણ આ મુસાફર જેવી છે. સંસારનાં જંગલમાં ભૂલો પડેલો મુસાફર એટલે હું. આધિ, વ્યાધિ અને ઉપાધિના જનાવરોની સેના સતત મને ભયભીત બનાવી રહી છે. મારી આંખે અજ્ઞાનના પાટા બાંધેલા છે. સાચા સુખનું મારું ધામ ભૂલેલો હું માર્ગભ્રષ્ટ મુસાફર છું. આટલા બધા ભયો છતાં હું એકલો અને નિરાધાર છું. મારો સહારો કોણ ? આ જગતના બધા સંબંધો તો સ્વાર્થના ગુમડાંથી ગંધાયેલાં છે, વિશ્વાસઘાતના કલંકથી ખરડાયેલા છે. મારું કોઇ જ નથી. હું એકલો અને નિઃસહાય
હથકંપ ૬ પ૧