________________
બંધુના મોહે તેમને બેચેન બનાવ્યા. બંધુના ચિર વિરહને તે હૃદયથી સ્વીકારી જ ન શક્યા. અને આ મહાન રાજવંશી પુરુષ પણ પાગલની જેમ કૃષણના મૃતદેહને ખભા પર ઊંચકીને ચારેકોર ફરવા લાગ્યા. દિવસો સુધી તે આવી હાસ્યાસ્પદ ચેષ્ટા કરતાં જ રહ્યા, તેમનો ભૂતપૂર્વ સારથિ મરીને દેવ બનેલો છે તેને પોતાના પૂર્વભવના સ્વામીની આ વ્યથિત દશા જોઈને દયા ઉપજી. બંધુના વિરહથી વ્યર્થ દુર્ગાનના પનારે પડીને આત્માનું અહિત કરી રહેલા આ બલભદ્રજીને વિનાશિતાનું વિજ્ઞાન શીખવવા એણે કીમિયા રચ્યા.
માર્ગમાં જતા બલભદ્રજીએ એક દશ્ય જોયું. એક આદમી મૃત ગાયને દોહવાનો વ્યર્થ પ્રયત્ન કરી રહ્યો હતો. ઘણા પ્રયત્નો છતાં દૂધનું એક ટીપુંય ન મળતા તે માથું અકાળતો હતો. તે જોઈ દયાર્દ્ર બનેલા બલભદ્ર સમજણ આપી. “અરે ગાંડા, આખી જિંદગી પ્રયત્ન કરે તો ય મરેલી ગાય દૂધનું એક ટીપું પણ ન આપે, આ વ્યર્થ પ્રયત્નો છોડી દે.” ત્યારે તુરંત જ સામો જવાબ મળ્યો“મૃત કૃષ્ણદેવના મડદાને લઈને ચોમેર ઘુમતા આપને જોઈને મરેલી ગાયનું દૂધ પીવાની મને ચાનક ચડી છે.” બલભદ્રજીની બેભાન દશાનાં નિવારણ કરવામાં આ કીમિયો સારો સફળ થયો. વળી, દેવે બીજો કીમિયો કર્યોઆખા ખેતરમાં બળેલા બીજ વાવ્યા અને એક છોડ ન ઊગ્યો, ત્યારે વલોપાત કરતા ખેડૂતને બલભદ્ર આશ્વાસન આપ્યું“વલોપાત ન કર, બળેલું કદી ઊગતું હશે ?” “બલભદ્રનો મરેલો ભાઈ જીવતો થઈ શકે તો મારું બળેલું બીજ કેમ ન ઉગે?”
બલભદ્રની શાન ઠેકાણે લાવવા આટલો નુસ્મો બસ હતો. જીવ માત્ર મૃત બનવાનો છે, તે પરમ સત્ય તેના હૃદયના ખૂણે ખૂણામાં જડબેસલાક ઠસી ગયું. મિલનનું ભાવિ વિરહ જ હોય તે તેણે સ્વીકાર્યું.
હૃદયકંપ છે ૧૦૦
