________________
પ.પૂજ્ય દેવચંદ્રજી મહારાજ વિરચિત ત્રણે ગુણોની પ્રાપ્તિમાં પોત પોતાના આવરણીય કર્મનો ક્ષયોપશમરૂપ હેતુ તે તે ગુણસ્થાનકથી (ચોથાથી અને છઠ્ઠાથી) પ્રાપ્ત થાય છે. પરંતુ આગળ જતાં આ ત્રણે ગુણોના આવરણીય કર્મોનો ક્ષયોપશમ સાતમા ગુણસ્થાનકથી એકસાથે સમકાળે સાથે વર્તે છે માટે ત્યાંથી અભેદરત્નત્રીયીની શરૂઆત થાય છે. જે બારમા ગુણઠાણે ક્ષાયિકભાવ આવવાથી આ ત્રણે ગુણોની એકાકારતારૂપ અભેદરત્નત્રયી સ્વરૂપ પોતાના ગુણોની પ્રગટતા થાય છે.
દર
એમ કરતાં કરતાં આ જીવ તેરમા ગુણઠાણે જ્યારે પ્રવેશ કરે છે ત્યારે સંપૂર્ણપણે સ્વજાતિ-આત્માનું અસલી સ્વરૂપ પ્રગટ થાય છે અનંત અનંત ગુણમય જે સ્વાતિ છે તે સ્વરૂપ ખુલ્લુ થાય છે અને આ આત્મા સમાધિ અવસ્થાને પામે છે. કોઈપણ જાતની તીવ્રતા કે મંદતા હવે રહેતી નથી. ઘનઘાતી એવાં ચારે કર્મોના સર્વ દલિકો સંપૂર્ણપણે નાશ પામે છે.
જ્ઞાનાદિ ગુણોનો ક્ષાયિકભાવ પ્રગટ થાય છે તેના બળે આ જીવ કેવલજ્ઞાની તથા કેવલદર્શની બને છે. આ પ્રમાણે આત્માના બીજા પણ વિશેષે ભિન્ન ભિન્ન ક્ષાયિકભાવોની પ્રગટતા થાય છે. જેમ કેવલજ્ઞાન અને કેવલદર્શન પ્રગટ થાય છે તેની જેમ અનંતદાન - અનંતલાભ – અનંત ભોગ અનંત ઉપભોગ તથા અનંતવીર્ય ઈત્યાદિ વિભિન્ન – વિશેષ ભિન્ન ભિન્ન ગુણો સર્વે ક્ષાયિકભાવના પરિપૂર્ણપણે ખીલી ઊઠે છે. આત્મભાવ પ્રગટ થવામાં કંઈ અધૂરાશ રહેતી નથી. II ૩૬ II
-
पछे योग रूधि थयो ते अयोगी । भाव शैलेशता अचळ अभंगी ॥
पंच लघु अक्षरे कार्यकारी । भवोपग्राही कर्म संतति विदारी ॥ ३७ ॥ ગાથાર્થ :
:- ત્યારબાદ એટલે કે કેવળજ્ઞાન પ્રાપ્ત કર્યા બાદ તેની
