________________
અધ્યાત્મ ગીતા ગાથા-૨૦
૩૧ સામગ્રી તે ભૌતિક છે. ભૌતિક સુખ - દુઃખનું જ સાધન છે. મારું સ્વરૂપ નથી. હું આ સર્વ સામગ્રીથી અલગ તત્ત્વ છું. મારું સ્વરૂપ પણ જ્ઞાનાદિગુણમય અલગ છે. માટે સંસારની આ સામગ્રી વૃદ્ધિ પામે તો મારે તેમાં આનંદ નહી માનવાનો અને આ સામગ્રીની હાનિ થાય તો પણ મારે શોક નહી કરવાનો, કારણ કે હું તેનાથી અત્યંત ભિન્ન દ્રવ્ય છું.
આવા પ્રકારનું ભેદજ્ઞાન થયે છતે સંસારની ભૌતિક સંપત્તિમાં ક્યાંય મારાપણાનો પરિણામ આ જીવને થતો નથી. પરંતુ આત્માના જ્ઞાનાદિ જે અનંત અનંત ગુણો છે તે જ મારું સ્વરૂપ છે. તેમાં જ મને આનંદ છે. આમ આ જીવ ભેદજ્ઞાની થયો છતો આત્માના જ્ઞાનાદિ ગુણોના સ્વરૂપને જ વેદનારો બને છે. અર્થાત્ આત્મતત્ત્વવેદી થાય છે. તે ૧૯ //
द्रव्य गुण पर्याय अनंतनी थई परतीत, जाण्यो आत्मकर्ता भोक्ता गई परभीन । श्रद्धायोगे उपन्यो, भासन सुनये सत्य, साध्यालंबी चेतना, वळगी आतम तत्त्व ॥ २० ॥
ગાથાર્થ - એક એક દ્રવ્યમાં અનંત અનંત ગુણો અને તેના અનંત અનંત પર્યાયો હોય છે. આવી શાસ્ત્રને અનુસાર પ્રતીતિ થઈ. તથા આત્મા એ કર્તા તથા ભોકતા દ્રવ્ય છે. આમ સાચુ જાણવા મળ્યું. પરદર્શનોની જે ખોટી ખોટી માન્યતાઓ હતી. તથા તેમ માનવામાં જે જે ભયો હતા. તે સાચું દર્શન મળવાથી પરદર્શનોની ભીતિ (ભય) ચાલ્યો ગયો. પરમાત્માના વચનો ઉપરની પરમશ્રદ્ધાના જોરે બધા જ નય - નિપાવાળું યથાર્થ સત્ય તત્ત્વનું જાણપણું પ્રગટ થયું અને આ રીતે આ આત્માની ચેતના પોતાના જ શુદ્ધસ્વરૂપને પ્રાપ્ત કરવાના
