________________
પદ્મિની
લક્ષ્મણસ હ
શકિતને મરતાં આવડે છે.
કડક
[બધા મહારાણાની આકાશ તરફ તાકતી આંખા તરફ જોવે છે. મહારાણા એક પળ માટે કેદારનાથની આંખામાં આંખા પરાવે છે. પછી સ્હેજ આછું ખેદયુક્ત હસી, ઝંખવાતી સંધ્યા સામે કરી જોવું શરૂ કરે છે.
રૂપરાણી પદ્મિની રણુવાસની પગથાર ઉતરી ગૌરવભર્યાં ડગલે ઉત્તર તરફના એક બાજુના કાંગરાઓ તરફ જાય છે; અને અરવલીની ટેકરીઓમાં કઇક શોધવા મથે છે. ટેકરીએ પણ એ કૃતાકારી નમણી નજર પામવા પોતાની ડાકા ઊંચીનીચી કરતી ન હોય જાણે !
વચ્ચેથી સિદ્ધી સેંથી પાડી મહીં સિંદુર પૂર્યો છે. પ્રભાવતા કપાળ તળે આછી આછી બીજલા સમી ભ્રમર છટા, અને તેએની નીચે પ્રેમસરવરશી મેાટી આંખે, પાતળુ . પાપટિયું નાક, અને કમળદળ જેવા ખીડાયેલા હોટઃ ચિતાની રજપૂતાણીને છાજે એવા છતાં સાદા પહેરવેશ, અને પગમાં મેાજડી.
કાઇની નજર જતી નથી. કાંગરા ઉપર કાણી ટેકવી, હથેળીમાં વદનકમળ ધરી, પાતળી કટિના ભંગ કરી એ. દૂર દૂર જોઈ રહે છે.]
૪૩
