________________
વિચૂડામણિ હાય, તે દેખાતા આ જગતને બ્રહ્મની અંદર સમાવવાને પ્રયત્ન કર, તથા બહાર અને ચિત્તની અંદર સાવધાન રહી પિતાના આનંદમય સ્વરૂપનું ચિંતન કરતે સમય વિતાવ.
પ્રમાદના ત્યાગની જરૂર प्रमादो ब्रह्मनिष्ठायां न कर्तव्यः कदाचन । प्रमादो मृत्युरित्याह भगवान्ब्रह्मणः सुतः ॥ ३२२ ॥
બ્રહ્મ વિષે સ્થિતિ કરવામાં ક્યારેય ભૂલ ન કરવી; કારણ કે બ્રહ્માના પુત્ર ભગવાન સનકુમારે કહ્યું છે કે, “ભૂલ એ મરણ જ છે.”
न प्रमादादनर्थोऽन्यो शानिनः स्वस्वरूपतः ततो मोहस्ततोऽहंधीस्ततो बन्धस्ततो व्यथा ॥ ३२३॥
સમજુ માણસે બ્રહ્મચિંતનમાં ભૂલ કરવી; એનાથી બીજું કેઈ નુકસાન નથી, કારણ કે એથી મેહ ઊપજે છે; મેહથી બુદ્ધિ અહંકારયુક્ત થાય છે તેથી બંધન અને તેથી દુઃખ થાય છે.
विषयाभिमुखं दृष्ट्वा विद्वांसमपि विस्मृतिः ।। विक्षेपयति धीदोषैर्योषा जारमिव प्रियम् ॥ ३२४॥
જેમ કેઈ કુલટા સ્ત્રી તેના જાર પુરુષને બુદ્ધિના દેષને લીધે ભમાવી મૂકે છે, તેમ માણસ વિદ્વાન હય, પણ જે વિષયમાં જોડાય, તે તેને આત્માની વિસ્મૃતિ બુદ્ધિના દેને લીધે ભમાવી મૂકે છે.
यथापकृष्टं शैवालं क्षणमात्रं न तिष्ठति ।
आवृणोति तथा माया प्राशं वापि परामुखम् ॥ ३२५ ॥
જેમ પાણી ઉપરની ઘણુ શેવાળ ક્ષણ વાર પણ દૂર થતી નથી, પરંતુ પથરાઈને પાણીને ઢાંકી દે છે, તેમ આત્માને વિચાર ન કરનાર માણસ વિદ્વાન હોય તે પણ માયા એને ઘેરી લે છે.
