________________
૧૦૨
વિવેકચૂડામણિ अनात्मचिन्तनं त्यक्त्वा कश्मलं दुःखकारणम् । चिन्तयात्मानमानन्दरूपं यन्मुक्तिकारणम् ॥ ३८० ॥ .
જગતના વિષયનું ચિંતન કરવું, એ જ દુખનું કારણ મેહ છે, માટે તેને તજી આનંદસ્વરૂપ આત્માનું ધ્યાન કર; કેમ કે એ જ મુક્તિનું કારણ બનશે. एष स्वयंज्योतिरशेषसाक्षी विज्ञानकोशे विलसत्यजस्रम् । लक्ष्यं विधायैनमसविलक्षणमखण्डवृत्त्यात्मतयानुभावय ॥ ३८१॥
આ સ્વયંપ્રકાશ અને સૌને સાક્ષી આત્મા વિજ્ઞાનમય કેશમાં નિરંતર વિશેષ પ્રકાશે છે, તે અનિત્ય પદાર્થોથી જુદે છે; એને જ ધ્યાનનું લક્ષ્ય બનાવી અખંડ વૃત્તિથી આત્મારૂપે તું ચિંતવ.
एनमच्छिन्नया वृत्या प्रत्ययान्तरशून्यया। उल्लेखयन्विजानीयात्स्वस्वरूपतया स्फुटम् ॥ ३८२॥
બીજા બધા વિચાર વિનાની અખંડ વૃત્તિથી, એ એક જ આત્માનું ચિંતન કરતાં કરતાં, એને જ પિતાનું સ્પષ્ટ સ્વરૂપ સમજવું.
अत्रात्मत्वं दृढीकुर्वनहमादिषु सन्त्यजन् । उदासीनतया तेषु तिष्ठेद् घटपटादिवत् ।। ३८३ ॥
અહંકાર વગેરે ઉપર આત્મબુદ્ધિ તજી દઈ, એ આત્મા ઉપર જ આત્મબુદ્ધિને સ્થિર કરી ઘડે, કપડાં વગેરે બીજા (જડ) પદાર્થોની જેમ એ અહંકાર વગેરે તરફ ઉદાસીન પણે રહેવું.
આત્મદષ્ટિ विशुद्धमन्तःकरणं स्वरूपे निवेश्य साक्षिण्यवबोधमात्रे ।
બૈર્નિચઢતામુપાના પૂળ મેવાનુવિદ્ગોત્તતા રૂટકા
સાક્ષી અને જ્ઞાનસ્વરૂપ આત્મામાં જ શુદ્ધ અંતઃકરણ લગાડીને ધીરે ધીરે સ્થિર કરી, છેવટે પિતાને જ પૂર્ણ
