________________
૪ ર
દૂતી
૪૨. નાહં દૂઈ ણ તુમ , પિઓ ત્તિ કો અપ્ટએO વાવારો |
સા માં તુ... અઅસો , તેણ અ ધમ્મફખરે ભણિમો . ૨.૭૮
હું કાંઈ એની દૂતી નથી, તેમ તું કાંઈ એનો પ્રિયતમ નથી – આપણે આમાં પંચાત શું કામ કરવી? આ તો એ મરે છે, અને તને
અપજશ આવે છે એટલે અમે ધરમનાં બે વેણ કહીએ છીએ. ૪૩. દૂઈ તુમ ચિઅકુલા , કફખડ-મઉઆઇં જાણસે બોલેઉં ! કંડુઅ-પંડુર જહ, ણ હોઈ તહ ત કરેજ્જાસુ || ૨.૮૧
તું ઘણી કુશળ દૂતી હોઈને કઠોર તેમ જ મૃદુ વચન ક્યારે બોલવા તે જાણે છે. તો ખાજને વધુ પડતી ખજવાળીને પાંડુર બની ન જાય તેમ
કરજે. માનીતી ૪૪. અજ્જ કઇઓ-વિ દિઅહો, વાહ-વહૂ રૂવ-જોવણુમ્મત્તા ! સોહગ્સ ધણુપ-છલેણ રચ્છાસુ વિખિરઈ / ૨.૧૯
રૂપ અને યૌવનથી ઉન્મત્ત વ્યાધપત્ની હજી પણ કેટલાય દિવસોથી શેરીમાં ધનુષ્યનાછોલને વિખેરી રહી છે – જાણે કે પોતાનું સૌભાગ્ય
પ્રદર્શિત કરતી હોય તેમ. ૪૫. સિહિ-મેહલાવતંસા, વહુઆ વાહસ્સ ગબિરી ભઈ ગઅ-મોત્તિઅ-રઈઅ-પસાહણાણે મજુઝે સવત્તીર્ણ || ૨.૭૩
ગજમોતીનાં આભૂષણો પહેરેલી શક્યોની વચ્ચે વાધની માનીતી પત્ની મોરપિચ્છનું કર્ણાભૂષણ પહેરીને સગર્વ ભમી રહી છે.
