________________
- -
પરિદ્ધિ , કદ પ્રતિ ધૂર્ત સફલતા-અધિકાર,
કરે વાતે પરતાની પ્રેમદારે, એક બીજીને ભેળવે એમ; “વાહ! માતા મુખે કેવું તેજ છે. આવી મટી જટા હેય કેમ; , ૧૨ થાય માટે ઢગલે ત્યાં ભેટને, નવી વસ્તુ આવે છે અપાર; વરસાથે વઢીને લાવતીરે, છાને છપન ભરે ભંડાર વૃદ્ધ રાંડી રાંડે દરણું દળીરે, જઈ કે પતીને ત્યાંય; દયા આવે વિચારી દીનતારે, નથી થાતું કલ્યાણજી કાંય. ' , જર જાયે જમાડે બ્રાહ્મણેરે, વદે મુખે તેઓ વાહવાહ; એનું પરતાથી અન્ન નથી ખૂટતુંરે, ગપ મારે એ ઉત્સાહ, , ૧૫ જૂ હું કહેતાં નાસ્તિક કહી નિંદશેરે, તાય હિંમત હારી કેમ જાઉં; વૈશ્યજાતિ વલ્લભદાસ વિનવે, હેતે સાચા હરિગુણ ગાઉં. છે ૧૬
સુબોધ ચિંતામણિ–વલ્લભદાસ પોપટભાઇ. પાખંડીઓને પૂજવાથી પુણ્ય થતું નથી પણ પિતાને બેવકુફની પંક્તિમાં ગણાવું પડે છે અને તેની સાથે પોતાના ખરા કલ્યાણને ગુમાવી બેસવારૂપ મેહેટી હાનિ પણ જોગવવી પડે છે એમ આ અધિકારથી ટૂંકામાં દેખાડવામાં આવ્યું છે અને પછી પાખંડી ભીઆ પાસે ફાવે છે તે અધિકાર બતાવ્યું છે.
992૯૯૯૯૯ છે. રાતિ પૂર્તતા –ધિકાર દિન
છે જેમ બેવકફ અને ભેળા માણસો સ્વાર્થી એવા ધૂર્તલેકેના ફંદમાં ફસી છે : પડે છે તેમ અગ્ય લેભ અને અગ્ય લાલચને વશ થયેલાં મનુ છે પણ તેવા ધૂલેકેનું ખાજ બને છે અને ખરે ધર્મ કે જે આ સંસારમાં તેઓનું પરમ કલ્યાણ કરનાર છે તેને આશ્રય લેવાથી બનશીબ રહે છે એમ સમજાવવાને આ અધિકાર આરંભ કરવામાં આવે છે.
જ્યાં ભીઆ ત્યાં ધૂતારા ભૂખે ન મરે.
ગરબી. (અંતકાળે સગું નહિ કેઈનુર)–એ ઢાળ કેક તાબે કરવાને કંથનેરે, મંત્ર માની કરાવે પાઠ; લેભ જનમાં ધૂતારા ભૂખે ન મરેરે—ટેક વનિતાને વિશ્વાસ વધારવારે, ધૂપ દીપે કરે ઠાઠ માઠ.
લેભી. ૧
