________________
પશ્ચિત.
વળી—
માંસજ્જિતાત્તમતા–અધિકાર.
हिरण्यदानं गोदानं, भूमिदानं तथैव च ।
अभक्षणं च मांसस्य, न च तुल्यं युधिष्ठिर ॥ ४ ॥
હું રાજા ધ! સુવર્ણનું દાન, ગાયનું દાન, તેમજ પૃથ્વીનુ દાન આ અધું એક તરફ અને ખીજી તરફ માંસનું ભક્ષણ ન કરવું તે આપન્ને કદી સમાન થઈ શકતું નથી અર્થાત્ માંસત્યાગી મનુષ્યનુ પુણ્ય વધી જાયછે, ૪.
તે પ્રમાણે—
૨૬૧
कपिलानां सहस्रं तु, मासे मासे गवां ददौ ।
अभक्षणं च मांसस्य, न च तुल्यं युधिष्ठिर ॥ ५॥
હે રાજા યુધિષ્ઠિર ! એક મનુષ્યે માસે માસે હજાર કપિલા ગાયાનુ દાન આપ્યું હાય અને ખીજા માણસે માંસનું ભક્ષણ ન કર્યું હોય તે તે બન્ને જણુનું પુણ્ય સમાન થતું નથી, એટલે માંસત્યાગીનુ પુણ્ય વધી જાયછે. પ. માંસ ત્યાગીને તીર્થનું ફળ,
श्रूयन्ते यानि तीर्थानि त्रिषु लोकेषु भारत ।
तेषु प्राप्नोति स स्नानं, यो मांसं नैव भक्षयेत् ॥ ६ ॥
હું ભારત ! જે મનુષ્ય માંસનું ભક્ષણ નથીજ કરતા તે (દિવસે દિવસે ) ત્રણે લેાકેામાં જે તીર્થા શ્રવણગોચર થાય છે તેમાં સ્નાનથી ઉત્પન્ન થતા ફળને મેળવે છે.
૬.
માંસ ત્યાગવાથી સ્વર્ગની પ્રાપ્તિ.
यो भक्षयित्वा मांसानि पश्चादपि निवर्तते ।
यमस्वामी ह्युवाचेदं, सोऽपि स्वर्गतिमाप्नुयात् ।। ७ ।।
જે મનુષ્ય ( પ્રમાદથી) પ્રથમ માંસાના આહાર કરીને પછી પણ નિવૃત્ત થાયછે એટલે માંસભક્ષણનાં ત્યાગ કરે છે તે પણ સ્વગની ગતિને પામેછે આ વાક્ય યમસ્વામીએ નક્કી કહ્યું છે. ૭.
માંસના ઉપયાગ નહિં કરવામાટે વસિષ્ઠ ઋષિના અભિપ્રાય.
यावज्जीवं च यो मांसं विषवत् परिवर्जयेत् ।
,
वसिष्ठो भगवानाह, स्वर्गलोकेषु संस्थितिम् ॥ ८ ॥
पुराण
