________________
પરિ છે. માંસનિષેધ-અધિકાર.
२४७ સંસારમાંથી છુટવાના (મેક્ષના) કારણભૂત વિદ્યા, દયા, સંયમ, સત્ય, શિાચ, ધ્યાન, વ્રત, જ્ઞાન, દમ, ક્ષમા આદિ સમગ્ર ગુણે પલાશીને (માંસાથીને) હોતા નથી (તેમાં વિદ્યાદિ ગુણો વાસ કરતા નથી). ૨૩,
चिरायुरारोग्यमुरूपकान्तिप्रीतिप्रतापनियवादितायाः। गुणा विनिन्यस्य सता नरस्य, मांसाशिनः सन्ति परन नेमे ॥ २४ ॥
સજજનથી નિદિત માંસાશીને પુનર્જન્મમાં લાંબુ આયુષ, આરોગ્ય, સારૂરૂપ, કાતિ, લોકેની તેમના પ્રત્યે પ્રીતિ, પ્રતાપ (સામર્થ્ય) અને વાણીમાં મધુરતા વિગેરે ગુણ હોતા નથી.
સારાંશ–તેઓ કાંતે વખતે વખત ગર્ભમાં આવીને પડી જાય, જન્મે તે રોગી રહે, તેમાં પણ કાણા-કુબડા-લુલા ડુંઠા આદિ વિકૃતિવાળા હોય, નિસ્તેજ હોય, કેની તેમની તરફ પ્રીતિ ન હોય અને વાક્યથી પણ કોણે ઘડો ને કરડકણે તેવા ઉદ્દભવે. ૨૪.
ધર્મરૂપી વૃક્ષનું નિર્મુલન. धर्मद्रुमस्यास्तमलस्य मूलं, निर्मूलमुन्मूलितमङ्गभाजाम् । . शिवादिकल्याणफलपदस्य, मांसाशिना स्यान कथं नरेण ॥ २५ ॥
શું માંસભક્ષી પુરૂષે દેહધારીઓનું ક્ષાદિ કલ્યાણફળપ્રદ શુદ્ધ ધર્મ વૃક્ષનું મૂળ ઉખેડી નથી નાખ્યું? જે શરીરથી ધર્માચરણ કરી અનુક્રમે મોક્ષને પહોંચાય છે તે રસ્તે છેડી માંસાહાર કરે ત્યારે ત્યાં પહોંચવાની વક્કી રહીજ ક્યાં? કે જે ઝાડનું પિષણ કરવું જોઈયે તેમને બદલે તેમનું મૂળજ ઉખેડી નાખ્યું કે જેથી પાછું જન્મેજ નહિ. ૨૫.
માંસભક્ષણ, ઝેરકરતાં પણ દુખદાયક છે. वरं विषम्भक्षितमुग्रदोषं, यदेकवारं कुरुतेऽसुनाशम् । मांसं महादुःखमनेकवारं, ददाति जग्धं मनसापि पुंसाम् ॥ २६ ॥
ઉગ્ર દેષયુક્ત ઝેર ખાધેલું સારું કે જે એક વાર પ્રાણ નાશ કરે પરંતુ મનથી પણ ખવાયેલું માંસ અથવા માંસ ખાવાને કરેલે વિચાર પણ મનુષ્યને ચિરકાલ પર્યન્ત મહા દુખ આપે છે. ૨૬.
