________________
(આ પ્રમાણે નાની વાતને પહાડ જેટલી બનાવીને વિનય અને શ્રેયા ઘરથી અલગ થઈ ગયા. પોતાના લાડલા દિકરાને આ રીતે ઘર છોડીને જતો જોઈને સુશીલા બેહોશ થઈ ગઈ. વિનય ત્યાંથી સીધો સાસરે ગયો. ત્યાં શ્રેયાની મૉ કલ્પનાને વાત બતાવી. ત્યારે-) કલ્પનાઃ બહું જ સારું કર્યું જમાઈજી તમે ! આખરે કેટલા દિવસો સુધી આ રીતે દબાઈ-દબાઈને રહેવાનું. બસ હવે તમે લોકો નિશ્ચિત થઈને અહીં રહેજો . અને હાઁ, હું હમણાં શહેરના નામી વકીલ સાથે વાત કરું છું, તેઓ તમારો કેસ હેન્ડલ કરશે. તમે બિલકુલ ટેન્શન લેતા નહીં. બધું સેટલ થઈ જશે.) (આ બાજુ હોશ આવતાં જ સુશીલા રડવા લાગી.) સુશીલા (રડતા રડતા) હે ભગવાન! મારા હસતા-રમતા પરિવારને કોની નજર લાગી ગઈ? વિવેક બેટા ! હું વિનય વગર નથી રહી શકતી. તમે લોકો જાઓ અને મારા દિકરાને મનાવીને લઈ આવો. પ્રશાંતઃ સુશીલા! રડ નહીં, બધું ઠીક થઈ જશે. મોક્ષા ! એ કામ તું જ કરી શકીશ. તું જઈને બંનેને મનાવીને ઘરે લઈ આવ. મોક્ષાઃ ઠીક છે પપ્પા હું એમને ઘરે લાવવાની પૂરે પૂરી કોશિશ કરીશ.
(વિવેકને જલ્દી જ ખબર પડી ગઈ કે વિનય ક્યાં છે? બીજા જ દિવસે મોક્ષા, વિનય અને શ્રેયાને મળવા ગઈ. વિનય અને શ્રેયાએ મોક્ષાને કોઈ વિશેષ સન્માન આપ્યો નથી, છતાં પણ મોક્ષાએ પોતાની વાત શરૂ કરી.) મોક્ષાઃ કેમ છે શ્રેયા? (શ્રેયાએ કોઈ જવાબ ન આપ્યો). મોક્ષા વિનય! શ્રેયા! તમને બંનેને તો ખબર જ હશે કે હું આજે અહીં કેમ આવી છું? તમે લોકો માત્ર એકવાર મારી વાત સાંભળો. પછી તમે જે કહેશો એ સાંભળવા માટે હું તૈયાર છું. વિનય ભાભી! હવે સાંભળવા માટે બચ્યું જ શું છે? એક જ માઁ ના પેટથી જન્મેલા બાળકોની વચ્ચે આટલો મોટો ભેદભાવ, આટલો મોટો અન્યાય, સૉરી ભાભી ! હવે સહન કરવાની અમારામાં કોઈ શક્તિ નથી. મોથા : વિનય ! તું કયા અન્યાયની, કયા ભેદભાવની વાત કરી રહ્યો છે ? કંઈક દિલ ખોલીને બતાવશો તો મારી સમજમાં કંઈક આવશે. વિનય છોડોને ભાભી, હું એ બધી જૂની વાતોને યાદ કરવા માંગતો નથી. પણ એટલું પાક્યું છે કે મૉમ-ડેડનું મન તમારી અને વિવેક ભાઈની ઉપર વધારે છે. એમના મનમાં ભેદભાવ છે. મોક્ષા વિનય-શ્રેયા! શું તમને ખબર છે કે તમારા ગયા પછી ઘરની શી હાલત થઈ છે? જે માઁ ને તું અન્યાયી માની રહ્યા છો, તમારા ગયા પછી રડી-રડીને એમની હાલત ખરાબ થઈ ગઈ છે. તમારા