________________
સુશીલા શ્રેયા બેટા ! તને અહીંયા શું તકલીફ છે? એકવાર ખુલીને કહ્યું તો હોત. ચાલ, હજુ પણ કંઈ નથી બગડ્યું... વિનય નહી મમ્મી ! હવે બગડવા લાયક કાંઈ બચ્યું જ ક્યાં છે? આજે ફેંસલો થઈને જ રહેશે. પ્રશાંતઃ કેવો ફેંસલો જોઈએ તારે વિનય? ફેંસલો તો થઈ ચૂક્યો છે, હવે બાકી શું છે? વિનયઃ ભાગલાનો ફેંસલો. પ્રશાંત: ખબરદાર, વિનય! જો ફરીથી આ શબ્દ બોલ્યો તો. મારા જીવતા જીવ આ ઘરના ભાગલા તો થઈ નહીં શકે. વિનય કેમ નહી થઈ શકે ભાગલા? ભાગલા તો પડશે જ. જેટલો હક ભાઈનો આ પ્રોપર્ટી ઉપર છે એટલો જ હક મારો પણ છે. જ્યારે ભાઈને એમનો હક મળી શકે છે તો પછી આ અન્યાય, આ ભેદભાવ મારી સાથે જ કેમ? જો ભાગલા નહીં થાય તો હું આ ઘર છોડીને જતો રહીશ. પ્રશાંતઃ વિનય! આ ઘરના ભાગલા પડશે એ તો તું સપનામાં પણ વિચારતો નહી. તારી સાથે હું ભેદભાવ કરું છું કે નહીં એ તો તું જ જાણે. પણ તું કદાચ ભૂલી રહ્યો છે કે હજુ સુધી તારા ભાઈ વિરાંશના લગ્ન બાકી છે અને એના પહેલાં જો હું ભાગલા કરી દઉં તો આ વિરાંશની સાથે નિશ્ચિતરૂપે અન્યાય જ થશે. વિનય એક નજર પોતાના ભાઈ અને ભાભીની ઉપર પણ નાંખ. આટલા વર્ષો થઈ ગયા લગ્ન થયાને પણ આજ સુધી ક્યારેય ભાગલાની વાત નથી કરી. અરે ભાગલા તો છોડ એ બંનેએ આ ઘરના માટે એટલું બધું કર્યું છે કે આજે હું વિશ્વાસપૂર્વક વીરાંશના લગ્ન પહેલાં જ બધા કાર્યોથી નિવૃત્તિ લઈને બધી જવાબદારીઓ એમને સોંપી શક્યો છું. આવા સમયમાં એમના ખભાથી ખભો મિલાવવાના બદલે પોતાનો રસ્તો અલગ કરી તું આ ઘરની સાથે વિશ્વાસઘાત કરી રહ્યો છે. વિનયઃ પપ્પા ! વિશ્વાસઘાત હું નથી કરી રહ્યો આપ કરી રહ્યા છો. જવા દો પપ્પો હું કોઈ ખુલાસો કરવા માંગતો નથી. મારે તો બસ અલગ જ થવું છે. પ્રશાંતઃ જો તારે આ ઘર છોડવું છે તો ખુશીથી જઈ શકે છે. હું તને એક ફૂટી કોડી પણ આપવાનો નથી. વિવેક: પપ્પા ! એક મિનિટ, વિનય તું થોડો શાંત થઈ જા. પ્રશાંત વિવેક ! હવે આને શાંત કરવાની કોઈ જરૂર નથી. એને જે કરવું છે એ કરવા દે. મેં એને મારો ફેંસલો સંભળાવી દીધો છે. વિનય? આટલો અન્યાય અને અપમાન થયા પછી હું આ ઘરમાં એક મિનિટ પણ રોકાઈ નથી શકતો. શ્રેયા સામાન બાંધો. અને હા, ફેંસલો તમે શું કરશો ફેંસલો તો હવે કોર્ટ કરશે.