________________
જતો હતો ત્યારે વિવેક પણ એની તપાસ કરવા માટે એમની પાછળ ગયો. ત્યાં હોટલમાં વિનયને રાત્રિભોજન કરતો જોઈને વિવેક ચોંકી ગયો. અને વિનયની પાસે આવીને-) વિવેક વિનય ! આ શું કરી રહ્યો છે? રાત્રિભોજન.!!! (વિનય અચાનક પોતાના ભાઈને સામે જોઈને ઘબરાઈ ગયો.) વિનય : ભાઈ એ તો આજે મારા દોસ્તનો જન્મદિવસ છે અને તેને બહુ જ ફોર્સ કર્યો તો મેં ખાઈ લીધું.
(વિનયને જુઠું બોલતાં જોઈને વિવેકને બહુ જ ગુસ્સો આવી ગયો. અને એ વિનયનો હાથ પકડીને ઘરે લઈ આવ્યો. વિવેક દ્વારા પોતાના દોસ્તોની સામે અપમાન થવાથી વિનય પણ પોતાનું ભાન ભૂલી ગયો અને ઘરે આવતાં જ-). વિનયઃ (જોરથી) આજ તો હદ થઈ ગઈ છે ભાઈ ! રોજ-રોજના તમારા લોકોના આ બંધનોથી મારું મન ઉબકી ગયું છે. મારે સ્વતંત્રતા જોઈએ. (ઘોંઘાટ સાંભળીને પરિવારના બધા લોકો હૉલમાં આવી ગયા.) વિવેકઃ કયા બંધનની વાત કરી રહ્યો છે વિનય? રાત્રિભોજન ન કરવું, આ તને બંધન લાગે છે. શરમ આવવી જોઈએ. આજે આપણા ઘરમાં વર્ષોથી રાત્રિભોજન ત્યાગ છે. ત્યાં તું છુપાઈને જૂઠું બોલીને રાત્રિભોજન કરે છે. વિનય જ્યારથી તમારા લગ્ન થયા છે ત્યારથી પ્રતિદિન અમારી ઉપર નવા-નવા બંધન નાંખે જાઓ છો. આખરે અમે પણ ઇંસાન છીએ, અમારી પણ જિંદગી છે. આ ઉંમર જ તો મોજ-શોખ કરવાની હોય છે. મોજ-શોખ કરવા તો દૂર ઘરમાં શાંતિથી બેસીને ટી.વી. પણ નથી જોઈ શકતા. કંટાળી ગયો છું હું આવા વાતાવરણથી અને આવા પરિવારથી. પ્રશાંતઃ વિનય! જીભ સંભાળીને વાત કર. તારા પગ ઉપર ઉભો શું થઈ ગયો, તારે પાંખો પણ નીકળી ગઈ છે. આ તો તારો ભાઈ છે જે તારી આટલી ચિંતા કરે છે. (પ્રશાંતની વાત વચ્ચે જ કાપતાં...) વિનયઃ બસ, બહુ થઈ ગઈ મારી ચિંતા. આજથી મારી ચિંતા કરવાની કોઈ આવશ્યક્તા નથી. હું મારી જિંદગી સારી રીતે જીવતા જાણું છું. હું જ નહીં શ્રેયા પણ તંગ આવી ગઈ છે. પોતાના ઘરમાં આટલા લાડ-કોડથી ઉછરેલી આજ અહીં ઘુંટાઈ-ઘુંટાઈને આવી રહી છે. મોક્ષા: વિનય ! ઘરના મોટાઓની સામે પોતાની પત્નીનો પક્ષ લેવો સારી વાત નથી. શ્રેયાઃ એ નહીં કહે તો કોણ કહેશે? તમને અને મમ્મીને તો મારી ચિંતા જ ક્યાં છે? આજે એમના જ તો ભરોસે હું અહીં આવી છું.