________________
વિનયઃ ઓ.કે. મિ.ગુપ્તા ડિલ પાક્કી. આ લો આપનો ચેક. (મિ.ગુપ્તા ચેક લઈને નીકળી ગયા અને ત્યારે પ્રશાંત અને વિવેકે કેબિનમાં પ્રવેશ કર્યો.) પ્રશાંતઃ બેટા ! આ મિ.ગુપ્તા અહીંયા કેમ આવ્યા હતાં? વિનયઃ પપ્પા! તેઓ જે પ્રોજેક્ટ લઈને આવ્યા હતા. એ મને પસંદ આવી ગયો. માટે મેં એમની સાથે દસ લાખની ડિલ ફાઈનલ કરી લીધી છે. તેઓ ચેક લેવા આવ્યા હતા. વિવેક (ચોંકીને) શું વિનય! તે ગુપ્તાની સાથે ડિલ ફાઈનલ કરી દીધી? વિનયઃ હા ભાઈ ! આમાં ચોકવા જેવી શું વાત છે? પ્રશાંત બેટા ! તને ખબર છે પાંચ વર્ષ પહેલા એમની કંપનીની સાથે ડિલ કરવાથી આપણને ૧૦ લાખનું નુકસાન થયું હતું. વિનય: પપ્પા ! તે પાંચ વર્ષ પહેલાની વાત હતી. આજે એમની કંપની પ્રોગ્રેસ ઉપર છે. પ્રશાંત પણ વિનય! એકવાર પૂછવું તો હતું. વિનયઃ આમાં પૂછવા જેવી શું વાત હતી પપ્પા? હું કોઈ દૂધ પીતું નાનું બાળક નથી. હવે ઓફિસનું થોડું ઘણું કામ તો હું પણ સંભાળી શકું છું. વિવેક વિનય ! તને ખબર છે તું શું બોલી રહ્યો છે? વિનયઃ ભાઈ ! તમે વચ્ચે ન બોલો. એક નાની ડિલ શું ફાઈનલ કરી દીધી તમે લોકો તો મારી ઉપર ટૂટી પડ્યા છો. શું આ ઓફિસમાં મારો એટલો પણ અધિકાર નથી? શું બધા ફેસલા લેવાનો અધિકાર તમને અને ભાઈને જ છે? વિવેક વિનય ! વાત અધિકારની નથી. વાત ભવિષ્યમાં થવાવાળા નુકસાનની છે. વિનયઃ કેમ ભાઈ ! વાત અધિકારની કેમ નથી ? કદાચ તમે ભૂલી રહ્યા છો કે આપણે બંને એક જ બાપના સંતાન છીએ. જેટલો હક તમારો આ ઓફિસ ઉપર છે એટલો જ હક મારો પણ છે સમજ્યા તમે.
(આટલું કહીને ગુસ્સામાં આવીને વિનય ત્યાંથી જતો રહ્યો. અચાનકવિનયના આ વિપરીત વર્તનથી બંને ચિંતિત થઈ ગયા. અને એજ દિવસે ઘરમાં સવારે મોક્ષાના બન્ને બાળકો ગુરુકુલ જવા માટે તૈયાર થઈ રહ્યા હતા. મોક્ષા એ સમયે પૂજા કરવા ગઈ હતી ત્યારે-). સમકિત કાકી ! અહીં ઉપર મારી બુક પડી છે. મારો હાથ નથી પહોંચતો. તમે જરા મને કાઢીને આપી દો ને. મારી બસ આવતી હશે. શ્રેયાઃ (ચિડતા ચિડતા) બે મિનિટ કોફી પીને આવું છું.
