________________
જમરાજ : (ઉભા થઈને) મયૂએણ વંદામિ ! પધારો ! યુદ્ધભૂમિમાં આપ ! કોઈ વિશેષ પ્રયોજન?
સા.સુતા : નમિરાજ! આપ એક હાથીને માટે જે વ્યક્તિથી યુદ્ધ કરવા જઈ રહ્યા છો તે આપનો મોટો ભાઈ છે. એમના રગ-રગમાં જે લોહી દોડી રહ્યું છે તે જ લોહી તમારી રગોમાં પણ છે. (આટલું કહીને સા.સુવ્રતાએ એમને પાછળની બધી ઘટના સંભળાવી.) પોતાના જ બંને પુત્રોને અંદરઅંદર લડતા જોઈ હું રહી ન શકી અને એ જ કારણે મારે આવવું પડ્યું. વિચારો એક ભાઈ માત્ર એક હાથીને માટે પોતાના જ સગાભાઈના પ્રાણોનો તરસ્યો બની જાય. એ ક્યાં સુધી ઉચિત છે?
બધી હકીકત જાણીને નમિરાજના આશ્ચર્યનો પાર રહ્યો નહી. સામે ઉભેલા સાધ્વી કોઈ બીજી નહી પરંતુ સ્વયં મારી માતા જ છે. આ જાણીને એના મને તો બધી વાત સ્વીકારી લીધી પરંતુ અભિમાન પાછા ફરવા માટે તૈયાર ન હતું. માટે એણે કહ્યું “જોકે આપની વાત એકદમ સાચી છે છતાં પણ યુદ્ધ ભૂમિમાં કોઈ કોઈનો ભાઈ હોતો નથી. હવે જ્યારે યુદ્ધ છેડાઈ જ ગયું છે તો હું એનાથી પાછો નહી ફરૂં. અને રહી વાત હાથીની તો એને તો હું પ્રાપ્ત કરીને જ રહીશ.” આ ઉત્તર સાંભળીને નિરાશ બનેલા સા.સુવ્રતા પોતાના મોટા પુત્ર ચન્દ્રયશની છાવણીમાં જઈ પહોંચ્યા. જ્યારે મદનરેખા અને ચન્દ્રયશનો વિયોગ થયો હતો ત્યારે ચન્દ્રયશ માત્ર આઠ વર્ષના હતા, માટે દેખતાં જ પોતાની માઁ ને ઓળખી શક્યો નહી. છતાંપણ એને એક સહજ પોતાપણું મહસૂસ થયું. એ એકીટકે સા.સુવ્રતાને જોતા જ રહ્યા.
સા.સતા : રાજા ચન્દ્રયશ કદાચ આપે મને નથી ઓળખી? ધ્યાનથી જુઓ આપે મને ક્યાંક જોયેલી છે?
ચન્દ્રયશને કંઈ સમજણ ન પડી કે આખરે શું થઈ રહ્યું છે?
સા.સતા : ધ્યાનથી જુઓ ચન્દ્રયશ! આ સાધ્વીવેશની પાછળ પણ આપનો અને મારો ગાઢ સંબંધ છે.
ચન્દ્રયશ બહુ ઉંડા ચિંતનમાં પડી ગયા. અને એકાએક એના મોઢેથી બોલાઈ ગયું. મૉડડડ..! એણે એકવાર ફરીથી સા.સુવ્રતાની સામે જોયું અને મનમાં નિશ્ચિત થઈ ગયું કે સામે ઉભેલા સાધ્વીજી એની માં જ છે. તે હર્ષિત મનથી આંખોમાં આંસુ લઈને સીધા એમના ચરણોમાં પડી ગયા. વર્ષોથી ખોયેલી પોતાની માઁ ને પ્રાપ્ત કરીને એ આનંદવિભોર થઈ ગયા. તથા એમને અહીં યુદ્ધ મેદાનમાં આવવાનું કારણ પૂછ્યું.
સા.સવતા: તું જેની સાથે યુદ્ધ કરવા જઈ રહ્યો છે તે તારો પોતાનો નાનો ભાઈ છે. ચન્દ્રયા: ? આપ આ શું કહી રહ્યા છો?