________________
વિનય: પપ્પા! મને માફ કરી દો. ગલતફેમિયોએ મારા દિલ-દિમાગ પર એવો કબજો જમાવી લીધો હતો કે હું તમારા પ્રેમને સમજી ના શક્યો. હું તમારો ગુનેગાર છું. તમે મને જે ચાહો તે સજા આપી શકો છો. મેં તમારા બધાનું દિલ દુઃખાવ્યું છે. ભગવાન પણ મને માફ નહીં કરે.
(વિનયને આ રીતે અચાનક જોઈને અને માફી માંગતો જોઈને બધા આશ્ચર્યચકિત થઈ ગયા ત્યારે મોક્ષા અને શ્રેયા પણ અંદર આવ્યા. શ્રેયાએ પણ પોતાના સસરાજીના ચરણોમાં પડીને માફી માંગી. વિનય વિવેક પાસે પણ પોતાની ભૂલની ક્ષમા માંગી. આ રીતે બધાના મનમાં રહેલી ગેરસમજ દૂર થઈ ગઈ, અને બધા ભેગા થઈને ઘરે આવ્યા. ઘરે પહોંચતાં જ). સુશીલા: અરે બેટા વિનય ! તું આવી ગયો! મને વિશ્વાસ હતો કે તું જરૂર આવશે. મને ખબર છે તું મારા વગર જીવી નહી શકે. બેટા ! શું થઈ ગયું હતું તને? કેમ મારાથી નારાજ થઈને જતો રહ્યો હતો? (આટલું કહીને સુશીલા રડતા રડતા વિનયના માથા ઉપર હાથ ફેરવવા લાગી.) વિનયઃ (રડતા રડતા) મને માફ કરી દો મમ્મી ! મેં પોતાની માઁ ઉપર જ ખોટા આરોપ લગાવ્યા. હું તો દિકરો કહેવાના લાયક પણ નથી. હું તમારા પ્રેમને ન ઓળખી શક્યો. મમ્મી, મને માફ કરી દો. હું આપના ચરણ ધોઈને આ ચરણામૃતને પીવાનું તો દૂર પણ તમારા ચરણોની સેવા પણ ન કરી શક્યો. શ્રેયાઃ મમ્મી ! મેં તમારામાં હંમેશા સાસુના દર્શન કર્યા છે. તમે મને સાચી માઁનો પ્રેમ આપ્યો. પણ મેં ક્યારેય મારા દિલમાં તમને મૉનું સ્થાન આપ્યું નહીં. તમે હંમેશા મને દિકરીની જેમ રાખી. ભાભીએ મને હંમેશા નાની બેનના જેવો પ્રેમ આપ્યો. અને મારી દરેક ભૂલોને માફ કરી. મેં તમારા પ્રેમ ઉપર શંકા કરી. તમને તમારા દિકરાથી અલગ કરવાનો બહુ મોટો અપરાધ કર્યો છે. મમ્મી મને માફ કરી દો.
(વિનય અને શ્રેયા બંને સુશીલાના પગે પડ્યા. અને પોતાના અશ્રુ જલથી એમના પગનો પક્ષાલ કરવા લાગ્યા. સુશીલા પોતાનો વાત્સલ્ય ભરેલો હાથ બંનેની ઉપર ફેરવતી રહી.) સુશીલા બેટા ! માઁ ના દિલમાં ક્યારેય પણ પોતાના બાળકો માટે ભેદભાવ નથી હોતો. માઁ તો પોતાના દરેક દિકરાઓના પ્રગતિની જ ઈચ્છુક હોય છે. માઁના મનમાં એક જ ઇચ્છા હોય છે કે એનો દિકરો, એનો પરિવાર સુખી-સંપન્ન રહે.
આ વાતાવરણ, આ દશ્ય જોઈને બધાની આંખોમાં આંસુ આવી ગયા. સાચે જ સાગરનું ઉંડાણ માપવું સરળ છે પરંતુ મૉના દિલના ઉંડાણને માપવું બહુ જ મુશ્કેલ છે. દિકરો કેટલી પણ મોટી ભૂલ કરી દે પરંતુ મૌનું દિલ તો હંમેશા એના ભલાની જ કામના કરે છે. થોડાક જ દિવસો પછી એ