________________
ફોન સુષમાએ ઉપાડ્યો. મહિનાઓ પછી પોતાની માઁ નો અવાજ સાંભળીને ડૉલી ફોનમાં જ જો૨જોરથી રડવા લાગી.
સુષમા ઃ હેલો ! કોણ બોલી રહ્યું છે ?
ડૉલી : (રડતા-) મૉમ હું ડૉલી !
સુષમા : ડૉલી તું, આજે અહીં ફોન કેમ કર્યો ?
ડૉલી : મૉમ ! પ્લીઝ મને અહીંથી લઈ જાઓ હું આ નરકમાં હવે વધારે નથી રહી શકતી મમ્મી ! તમે જેમ કહેશો તેમ કરીશ. જો આ નરકમાંથી ન નીકળી તો હું ઘુંટાઈ-ઘુંટાઈને મરી જઈશ. અહીંયા મારું કોઈ નથી. સમીરને અને એની માઁ ને મારાથી નહી મારા પૈસાથી પ્રેમ હતો. અને જ્યારે મારા લાવેલા બધા પૈસા ખતમ થઈ ગયા ત્યારે એમણે મને દર-દર ભટકવા માટે મજબૂર કરી દીધી. (ડૉલીએ રડતાં રડતાં પોતાના ઉપર વીતેલી બધી ઘટના પોતાની મમ્મીને સંભળાવી દીધી. અને અંતમાં -) ડૉલી : મૉમ ! પ્લીઝ, એક વાર મને માફ કરી દો. મને અહીંથી લઈ જાઓ મૉમ
(કેવી સ્થિતિ થઈ ગઈ છે ડૉલીની. એક વખત એવો હતો કે જ્યારે ડૉલીએ પોતાના ઘરને નરક કહીને સમીરને ત્યાંથી ભગાવીને લઈ જવા માટે કહ્યું હતું. અને આજે એજ ડૉલી સમીરના ઘરને ન૨ક કહીને પોતાની મમ્મીને અહીંથી લઈ જવા માટે વિનંતી કરી રહી છે. ડૉલીની બધી વાતો સાંભળતાં જ સુષમાની આંખોમાંથી આંસુની ધારા વહેવા લાગી. એણે રડતાં-રડતાં કહ્યું-) સુષમા : ડૉલી ! આવું પગલું ભરતાં પહેલાં મેં તને લાખ વખત ના પાડી હતી. પણ તેં અમારી વાત ન સાંભળી. ડૉલી, જે દિવસે તું આ ઘરેથી ભાગી ગઈ હતી. તે દિવસથી તું અમારા માટે મરી ગઈ હતી. એ તો સારું થયું કે તે મને જ ફોન લગાવ્યો. જો તારા પપ્પાને લગાવ્યો હોત તો એમને બીજી વખત હાર્ટએટેક આવી જાત. તારા માટે આ ઘરના દરવાજા હંમેશ-હંમેશની માટે બંધ થઈ ગયા છે. સૉરી હું તારી કોઈ પણ મદદ નહી કરી શકું.
ડૉલી : પ્લીઝ મૉમ ! ફોન ન મૂકતા. સૉરી મૉમ ! મારી ભૂલ થઈ ગઈ. હવેથી ક્યારેય આવું નહીં કરું, મને માફ કરી દો મૉમ ! પ્લીઝ મને અહીંથી લઈ જાઓ. પ્લીઝ...(ડૉલી રડવા લાગી અને રડતાં રડતાં) મૉમ !. આખરે આપ પણ એક માઁ છો આપ આટલા કઠોર દિલ ન બની શકો. (ડૉલીને રડતી જોઈને સુષમાનું દિલ પીગળી ગયું.)
સુષમા : ડૉલી ! તું રડ નહીં, હું તારા પપ્પાને વાત કરીશ.
(સુષમા સાથે વાત કર્યા પછી ડૉલીનું દિલ થોડું હભું થઈ ગયું. અને એ મૉમના આવવાની રાહ જોવા લાગી કે ક્યારે મૉમ મને લેવા આવે અને ક્યારે હું મારા ઘરે જાઉં? અહી બપોરે જમવાના સમયે આદિત્ય ઘરે આવ્યા. સુષમાએ ડૉલીની બધી પરિસ્થિતિ આદિત્યને બતાવી અને સાથે જ
145