Jainism Course Part 03

SR No.: 006049
Original Sutra Author: N/A
Author: Maniprabhashreeji
Publisher: Adinath Rajendra Jain Shwetambara Pedhi
Publication Year: 2011
Total Pages: 230
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 12 MB

Page 180

ડૉલીઃ તારી હિંમત કેવી રીતે થઈ...સમીર....
(ડૉલી પોતાની વાત પૂરી કરે એનાથી પહેલા જ સમીરે એને જોરદાર ધક્કો માર્યો અને એ પડી ગઈ. પડતાં જ ડૉલીના પેટમાં દર્દ શરૂ થઈ ગયું, એ દર્દને કારણે એ જોર-જોરથી રડવા લાગી) ડૉલી: સમીર...પ્લીઝ સમીર મને ડૉ.ની પાસે લઈ જાઓ! સમીર, મને બહુ દર્દ થાય છે.
(એના દર્દની પરવા કર્યા વિના નશામાં ચૂર સમીરે એને બે-ચાર લાત મારી અને કહ્યું...) સમીર શટ ઍપુ! મારા બધા અરમાનો ઉપર પાણી ફેરવી દીધું તે ! મેં વિચાર્યું હતું કે તારી સાથે લગ્ન કરીશ તો મારે મજા જ મજા. તારા પિયરથી પૈસા આવતા રહેશે અને હું આરામથી જીંદગી વિતાવીશ. પણ તે તો મારી જીંદગી બર્બાદ કરી દીધી.
(આ પ્રમાણે નશામાં સમીરે પોતાની બધી હકીકત કહી દીધી. દર્દને કારણે ડૉલી બેહોશ થઈ ગઈ. કંઈ અનહોની ન થઈ જાય એ ડરથી સમીર એને હોસ્પિટલ લઈ ગયો. પણ મોડું થઈ જવાને કારણે એનું બાળક બચી શક્યું નહી. બિચારી ડૉલી પોતે તો ક્યારેય માઁ નો પ્રેમ મેળવી શકી નહી અને જ્યારે એણે પોતાને મૉ નો પ્રેમ આપવાનો મોકો મળ્યો તો કુદરતે એ મોકો પણ એનાથી છીનવી લીધો. માઁ-બાપનો પ્રેમ ન મળતાં ડૉલીએ વિચાર્યું કે સમીર મને આ જગતની બધી ખુશીઓ આપશે. અને એની સહારે હું પોતાનું જીવન વિતાવીશ. પણ જ્યારે સમીરે પણ એમને દગો આપી દીધો ત્યારે એની પાસે એનો એક માત્ર સહારો હતો એના પેટ મા પલી રહ્યું બાળક. પરંતુ સમીરે એની પાસેથી એ સહારો પણ હંમેશ-હંમેશની માટે છીનવી લીધો. હવે એની કિસ્મતમાં સુ વહાવાની સિવાય કાંઈ નહોતું. શબાના અને સમીર તો ડૉલી પાસે એની તબિયત વિષે પૂછવા પણ ન આવ્યા. ડૉલી એકલી હોસ્પિટલમાં પડી રહી. એને કોઈ પાણી પીવડાવવાવાળું પણ ન હતું. બેડ ઉપરથી ઉઠી ન શકવાના કારણે કલાક બે કલાકે કોઈ નર્સ આવે તો પાણી પીવડાવતી નહીતર એમ જ તરસી રહેતી.
આવી હાલતમાં ડૉલીને પોતાનું ઘર અને મમ્મી-પપ્પાની બહુ જ યાદ આવી. એને લાગ્યું કે જયારે એ પોતાના ઘરમાં હતી ત્યારે એનું થોડુપણ માથું દુખતું તો માઁ પોતાના ખોળામાં એનું માથું રાખીને દબાવતી. અને આજે એની આવી હાલતમાં એને કોઈ પાણી પીવડાવવા વાળું પણ નથી. એને પોતાના કર્યા પર બહુ જ પસ્તાવો થવા લાગ્યો. એણે મનમાં ને મનમાં નિર્ણય કર્યો કે એ પોતાના ભૂલની માફી પોતાના મમ્મી-પપ્પા પાસે માંગશે અને પોતાના ઉપર વીતેલી બધી વાતો એમને બતાવી દઈશ. એને વિશ્વાસ હતો કે એની આવી હાલત જોઈને એના મમ્મી-પપ્પા જરૂર એને “ પોતાની પાસે બોલાવી લેશે. ડૉલીએ વિચાર્યું કે ફોન ક્યાંથી કરું? એટલામાં એની નજર નજીકના ટેબલ ઉપર પડેલા સમીરના મોબાઈલ ઉપર પડી એણે હિંમત કરીને પોતાના ઘરે નંબર લગાવ્યો.