________________
તૂટચો સપનાનો મહેલ
ન
જૈનિજમના પાછળના ખંડમાં આપણે જોયું કે સુષમાના ઘરે ફોનની ઘંટડી વાગી. સુષમાનું પુણ્ય પ્રબળ હતું અને એના ખુશીના દિવસો હતા માટે ફોન ખુશબૂના પિયરથી જ હતો. સુષમાની ખુશીનો પાર નહોતો જ્યારે એને પોતાના દાદી બન્યાની ખબર મળી. આ બાજુ કંઈક સમજીવિચારીને પોતાની માઁ ને પોતાની દુઃખદ પરિસ્થિતિ બતાવવા માટે ડૉલીએ ફોન તો ઉપાડ્યો પરંતુ અચાનક સુષમાના અંતિમ શબ્દ એને યાદ આવ્યા કે ‘‘દિકરી જો તું આજ પોતાના ઘરે ન આવી તો તારા માટે આ ઘરના દરવાજા હંમેશ માટે બંધ થઈ જશે.'' આ યાદ આવતાં જ ડૉલીએ તરત જ ફોન મૂકી દીધો. એનું સ્વાભિમાન બોલી ઉઠ્યું ‘‘ હું એ ઘરમાં કેવી રીતે ફોન કરી શકું ? જેનાથી મેં હંમેશ માટે સંબંધ તોડી દીધો છે.’’ એણે વિચાર્યું કે થોડા દિવસોમાં બધું સારું થઈ જશે. પણ પરિસ્થિતિ તો હદથી બહાર બગડવા લાગી અને એક દિવસ ડૉલી રસોઈ ઘરમાં શાક બનાવી રહી હતી ત્યારે સમીરે મરઘી લાવીને ડૉલીની સામે મૂકી દીધી.
ડૉલી : સમી૨ ! આ શું લઈને આવ્યા છો અને એને અહીં કેમ મૂકી છે ?
સમીર ઃ આંધળી થઈ ગઈ છે કે શું ? જોતી નથી મરઘી છે.
ડૉલી : સમીર ! તમે શરાબ પીને આવ્યા છો ? એટલે કે તમે શરાબ પણ પીઓ છો.
સમીર ઃ શરાબ પણ પીઉં છું, જુગાર પણ રમું છું. તારા બધા પૈસા પણ હું જુગારમાં હારી ગયો. અને
:
હવે તારા હાથેથી પકાવેલી આ મરઘી પણ ખાઈશ. અને તને પણ ખવડાવીશ. બોલ, શું કરીશ ? ડૉલી : બહુ થયું સમીર ! બર્દાશ કરવાની પણ એક હદ હોય છે. હું કંઈ તારા હાથનું રમકડું નથી કે જ્યારે મન થયું રમી લીધું અને જ્યારે મન થયું છોડી દીધું. મારી હાજરીમાં આ ઘરમાં મરઘી નહી પકાવાય. તમારે ખાવી હોય તો ક્યાંક બહાર જઈને ખાઈ લો.
સમીર : એજ તો હું તને પણ બતાવવા માગું છું કે બર્દાશ કરવાની પણ હદ હોય છે. મારી અમ્મી તને ક્યાં સુધી સહન કરશે ? હું તો બહાર જઈને ખાઈ લઈશ પણ અમ્મીનું શું ? માટે આજે તું આ મરઘી પકાવીને અમ્મીને ખવડાવ.
(આટલું કહીને સમીરે જબરજસ્તી ડૉલીના હાથમાં છરી પકડાવીને એના હાથથી મરઘી કપાવે છે.) ડૉલી : (૨ડતાં) સમીર ! પ્લીઝ સમીર પ્લીઝ આ શું કરો છો ? પ્લીઝ મને છોડો સમીર...
(ડૉલીએ સમી૨થી પોતાનો હાથ છોડાવવાની બહુ કોશિશ કરી, પણ એ સમીરની આગળ હારી ગઈ. અને સમીરે એના હાથે મરઘી કપાવી દીધી. ગુસ્સામાં ડૉલીએ સમીરના હાથથી પોતાનો હાથ છોડાવીને સમીરને એક જોરદાર થપ્પડ મારી)
143