________________
રાજસભામાં ચારેબાજુ નજર નાખતા રુક્મિ રાજાની દૃષ્ટિ અને શીલસન્નાહની દૃષ્ટિ પરસ્પર મળી. શીલસન્નાહના રૂપ અને યૌવન જોઈને રુક્મિ રાજાની દૃષ્ટિમાં વિકાર ઉત્પન્ન થયો. “ઓહ! શું અદ્ભુત રૂપ છે.” રુક્મિ રાજાની આંખોમાં ઉત્પન્ન થયેલો વિકાર રાજકુમારની નજરથી બચી ના શક્યો. તે તરત જ રાજસભામાંથી નીકળી ગયા. રાજકુમાર અત્યંત ખેદ કરવા લાગ્યા અને પોતાના રૂપને ધિક્કારીને વિચારવા લાગ્યા કે, “ધિક્કાર છે મારા આ રૂપને જેને સર્વત્ર પ્રખ્યાત બની ગયેલી બ્રહ્મચારિણીને પણ લુભાવી દીધો. ઓહ! કેવી ભયંકર છે આ કામવાસના ! આટલા વર્ષોથી કરેલી ઉત્કૃષ્ટ બ્રહ્મચર્યની સાધના માત્ર એક દૃષ્ટિમાં નિષ્ફળ થઈ ગઈ.” વૈરાગ્ય ઉત્પન્ન થવાથી રાજકુમારે સંસારનો ત્યાગ કરીને સંયમ ગ્રહણ કરી લીધો. ક્રમશઃ ગીતાર્થ આચાર્ય બન્યા. એક દિવસ વિચરતાંવિચરતાં ક્ષિતિપ્રતિષ્ઠિત નગરમાં આચાર્ય ભગવંતનો પદાર્પણ થયો. આચાર્ય ભગવંતના વૈરાગ્યવર્ધક ઉપદેશને સાંભળીને રુક્મિરાજાનું અંતઃકરણ પણ વૈરાગ્ય વાસિત થઈ ગયુ.
એમણે આચાર્ય ભગવંતને હાથ જોડીને નિવેદન કર્યું કે “ગુરુદેવ ! ભવજલધિથી પાર ઉતારવા માટે જહાજ સમાન ચારિત્ર જીવન મને પ્રદાન કરવાની કૃપા કરીને આ ભવસમુદ્રથી મારો ઉદ્ધાર કરો”. વિશાળ રાજપાટનો ત્યાગ કરીને સાધ્વી બનવાનો ઉત્કૃષ્ટ વૈરાગ્ય દેખીને આચાર્ય ભગવંતે પણ અનુમતિ આપી દીધી. પરંતુ આચાર્યશ્રીએ એમને ચારિત્રજીવન સ્વીકારવા પૂર્વે અતિ મહત્ત્વપૂર્ણ ભવ-આલોચના કરવાની પ્રેરણા આપી. ગુરુદેવની આજ્ઞા પ્રાપ્ત કરીને રુક્તિ રાજાએ પોતાના જીવનની ચોપડી ખોલવાની શરૂ કરી. નાનપણથી લઈને આજ દિવસ સુધી જીવનરૂપી ચોપડીના પન્ના ખુલવા લાગ્યા. પરંતુ જેવું જ જીવનનું એ પાનું આવ્યું જેમાં રાજકુમારને દેખીને એમનું મન વિકૃત થઈ ગયું હતું. ત્યારે અહંકારે એમના મન ઉપર કબ્દો કરી લીધો. એમણે વિચાર્યું કે “જો મેં આ વાત બતાવી તો મારી પ્રતિષ્ઠા નું શું થશે? મારી બ્રહ્મચારીણી પદવીનું શું થશે?” અતઃ એમણે એ પાનાને અજાણ્યો કરીને બાકી બધી આલોચના લઈ લીધી. '
આચાર્ય ભગવંતને તો બધી વાત ખબર જ હતી. અતઃ એમણે કહ્યું “રુક્તિ યાદ કરો કે કંઈ બાકી તો નથી રહી ગયું?” રુક્મિ રાજાએ કહ્યું – “નહીં ગુરુદેવ બધુ જ કહી દીધું છે.ત્યારે આચાર્યશ્રીએ વિચાર્યું “અત્યારે ભલે એ આલોચના નથી કરી રહ્યા, પરંતુ દીક્ષા લીધા પછી સૂત્રોનું અધ્યયન કરવાથી આનું વૈરાગ્ય પ્રબલ બનશે. ત્યારે દોષ સંતાડવાથી થવાવાળા પરિણામોને સમજીને પછી પ્રાયશ્ચિત કરી લેશે.” આવું વિચારીને આચાર્યશ્રીએ એમને દીક્ષા પ્રદાન કરી. દીક્ષા પશ્ચાત્ રુક્મિ સાધ્વીજી જ્ઞાન, ધ્યાન, તપ, સાધના દ્વારા પોતાનું જીવન વ્યતીત કરવા લાગી. કેટલાક વર્ષો પછી આચાર્યશ્રી પોતાના જીવનનો સંધ્યાકાલ નજીક જાણીને જિનાજ્ઞાનુસાર અનશન કરવાનો નિર્ણય