Jainism Course Part 03

SR No.: 006049
Original Sutra Author: N/A
Author: Maniprabhashreeji
Publisher: Adinath Rajendra Jain Shwetambara Pedhi
Publication Year: 2011
Total Pages: 230
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 12 MB

Page 116

૨ ૨. વઢવાણના શ્રાવક વઢવાણ શહેર ની વાત છે. ત્યાંના રહેવાસી જીવદયાને પોતાનો જીવન-પ્રાણ માનતા હતા. એક દિવસ એક સાધર્મિક બંધુ બિમાર થયા. પરંતુ આર્થિક સ્થિતિ સારી ન હોવાને કારણે તે દવા પણ ન ખરીદી શક્યા. બિમારીના કારણે એ સાધર્મિક રાત્રે બહુ જ હેરાન-પરેશાન થઈ રહ્યા હતા. એ જ શહેરના એક નામી શ્રાવકને આ વાતની ખબર પડી. એ દિવસે એમનું મૌન હતું. ચતુરાઈપૂર્વક સંકેતથી દવાના નામનું પેપર મેળવીને એમણે બજારમાંથી બધી દવાઓ ખરીદી લીધી. અને રાતના ૧૧.૦૦વાગે એ ધીમેથી ગરીબ સાધર્મિકના ઘરે ગયા. અંધારામાં અંદર જઈને બધી દવાઓ ચુપચાપ મુકીને એ શ્રાવક પાછા ફરી રહ્યા હતા કે અચાનક એમને કોઈ વસ્તુની ઠોકર વાગી. અવાજથી ત્યાંના લોકો સાવધાન થઈ ગયા અને જોર-જોરથી ચોર-ચોર ચિલ્લાવા લાગ્યા. કોલાહલ સાંભળીને આજુ-બાજુના લોકો ભેગા થઈ ગયા અને એ શ્રાવકને પકડીને ચોર સમજીને મારવા લાગ્યા. શ્રાવક મૌન રહ્યા. આ વિષયમાં એ કંઈપણ જાહેર કરવા માંગતા ન હતા. લોકોએ એમને બહુ જ માર્યા. તો પણ તેમણે મોંમાથી એક શબ્દ પણ ન નીકાળ્યો.
છેલ્લે કોઈક સમજદાર વ્યક્તિએ કહ્યું, “આ ચોર નહીં હોય. કારણ કે ચોર ક્યારેય પણ ચુપચાપ આટલી માર ના ખાઈ શકે, દીવો સળગાવો.” દીવો લાવીને જોયું તો એમના આશ્ચર્યનો પાર ના રહ્યો. “અરે ! આ આપણે શું કર્યું? આવેશમાં આવીને કોણે માર્યા? આ તો આપણા શેઠ છે.” આવુ કહીને બધા લોકો પશ્ચાત્તાપ કરવા લાગ્યા. એ શ્રાવક તો ત્યાંથી ચુપચાપ નીકળી ગયા. પછી બધાને સાચી વાતની ખબર પડી. આવા પરોપકારી, સાધર્મિક ભક્તિ કરવાવાળા આજ પણ છે.
૨ ૩. મંત્રીશ્વર પેથવું છે મંત્રીશ્વર પેથડમાંડવગઢના મંત્રી હતા. એક વર્ષમાં છેત્તાલીસ મણ સોનું તેમનું વેતન હતું. અઢળક સંપત્તિના માલિક પેથડ શેઠ રાજસભામાં જતા સમયે જ્યારે પાલકીમાં બેસીને જતા હોય ત્યારે સામેથી કોઈ સાધર્મિક બંધુ ને આવતા જુએ તો પાલકીમાંથી નીચે ઉતરીને સાધર્મિકને પ્રેમથી ગળે લગાવે. પછી તેમને આમંત્રણ આપે કે “બંધુ ઘરે પધારો”. માંડવગઢના મંત્રી જ્યારે એમણે ગળે લગાવે અને ઘરે આવવાનું આમંત્રણ આપે તો કોણ અસ્વીકાર કરે ?
પેથડ શાહ સ્વયં રાજ-દરબારમાં જતા અને એ સાધર્મિકને ઘરે મોકલતા હતા. ત્યાં પેથડની માઁ તેમનું સ્વાગત કરતી. વાતચીત કરીને પૂછી લેતી હતી કે, “તમે ક્યાંથી આવ્યા છો? શું ધંધો કરો છો? તમારે કઈ વસ્તુની જરૂર છે?” એ સાધર્મિકને ભવિષ્યમાં કોઈ પણ વાતની ચિંતા ન રહે એવી પહેરામણી ભેંટ આપતી હતી. આવી અપૂર્વ હતી એમની સાધર્મિક ભક્તિ !