________________
પોતાની માએ આપેલી હિતશિક્ષા ગ્રહણ કરીને મોક્ષાએ પોતાના સાસરે પહેલું પગલું ભર્યું. એના પરિવારમાં સાસુ-સસરાજી, નણંદ તેમજ બે દિયર હતા. એની સાસુ તેમજ નણંદનો સ્વભાવ થોડો ચીડીયો અને ગુસ્સાવાળો હતો. લગ્ન પછી મોક્ષાના સાસુ-સસરાએ તેમને થોડા દિવસ માટે ફરવા મોકલ્યા. હરીફરીને જ્યારે મોક્ષા ફરીથી ઘરે આવી, ત્યારે દાંમ્પત્ય જીવનના દરેક કદમ પર પોતાની માએ આપેલી હિતશિક્ષાનો અમલ કરવા લાગી.
તે રોજ સવારે ઉઠીને ઘરનું બધુ કામ પતાવીને જિનપૂજા કરવા જતી. નાસ્તો બનાવીને પરિવારને નાસ્તો કરાવતી. પછી રસોઈ બનાવવા લાગી જતી. રસોઈ બની જતાં જ નોકરના હાથે પોતાના સસરા તેમજ પતિ માટે ટિફિન મોકલતી. બપોરે સમય મળતો તો સામાયિક લઈને સ્વાધ્યાય કરી લેતી. મોક્ષાનું સાસરું ધાર્મિક ન હોવાને કારણે ઘરના બધા જ લોકો રાત્રિભોજન કરતા હતા. પરંતુ મોક્ષાને રાત્રિભોજનનો ત્યાગ હોવાથી તે પોતાનું ખાવાનું જલ્દી બનાવીને ચોવિહાર કરી લેતી. તેમજ બાકીના લોકો માટે અનિચ્છાથી રાત્રે ભોજન બનાવીને આપતી. કામ પતાવીને રાત્રે તે પોતાના સાસુ-સસરાની સેવા (પગ દબાવવા વગેરે) કરતી. ભણવામાં પોતાની નણંદ તેમજ દિયરની મદદ કરતી. આ પ્રમાણે તે પૂરા પરિવારની બધી જવાબદારીઓ સારી રીતે નિભાવી રહી હતી. મોક્ષા નવી-નવી હતી, માટે થોડા દિવસો સુધી મોક્ષાની સાસુ તેમજ નણંદે મોક્ષાની સાથે સારું વર્તન કર્યું. પણ ધીમે-ધીમે મોક્ષાની સાસુ અને નણંદ બંને એમના દરેક કામમાં ભૂલો કાઢવા લાગ્યા.
એક વખત રાત્રે રસોઈ બનાવતા સમયે મોક્ષા એ ભૂલી ગઈ કે એણે દાળમાં મીઠું નાખ્યું છે કે નહીં. પરંતુ રાત્રિભોજનનો ત્યાગ હોવાથી એણે દાળને ચાખ્યા વગર જ એમાં અંદાજથી થોડું મીઠું વધારે નાખી દીધું. દાળમાં મીઠું વધારે થઈ જવાના કારણે દાળ ખારી બની ગઈ. જેવો દાળનો પહેલો કોળીયો એની સાસુમાએ લીધો તેવો જ. સુશીલા : (ગુસ્સામાં) મોક્ષા ! આજે આ દાળ કેવી બનાવી છે? મોક્ષા: કેમ ? શું થયું મમ્મીજી ? સુશીલા થું! આ તે કંઈ દાળ છે ! દાળમાં મીઠું નાખ્યું છે કે મીઠામાં દાળ? મોક્ષા : મમ્મીજી ! હું એ ભૂલી ગઈ હતી કે મેં દાળમાં મીઠું નાખ્યું છે કે નહીં. રાત્રિભોજન ત્યાગ હોવાના કારણે મેં દાળને ચાખ્યા વગર જ એમાં થોડું મીઠું કરી નાખી દીધું. જેથી દાળ ખારી થઈ ગઈ હશે. માફ કરજો મમ્મીજી. સુશીલા: હાં ! હાં ! આવી મોટી રાત્રિભોજન ત્યાગ કરવાવાળી. અમને તારા આ ધર્મના ઢોંગની પાછળ શું શું સહન નથી કરવું પડતું. ક્યારેક મીઠું ડબલ નાખી દે છે તો ક્યારેક બિલકુલ મીઠું જ નથી નાખતી. ક્યારેક એટલું મરચું નાખી દે છે કે અમે પણ જમી જ નથી શકતા.