________________
ડૉલી : ભૂલી જાઓ આ પ્રોમીસને સમીર ! તમારી તબિયત ખરાબ થઈ રહી છે તો એવી પ્રોમીસ મારા માટે કોઈ મહત્ત્વ રાખતી નથી. સમીરઃ નહીં ડૉલી ! હું આપણા પ્યારને દગો ન દઈ શકું અને જો એક દિવસ નહીં ખાઉં તો મરી તો નહીં જાઉં ને ચાલ, હવે આ વાતો ઉપર વિચારવાનું બંધ કરી દે.
(સમીરની આ વાતો સાંભળીને ડૉલીની ખુશી સાતમા આસમાને પહોંચી ગઈ. જાણે કે એને તો દુનિયાની બધી ખુશી મળી ગઈ. એને કલ્પના પણ નહોતી કે સમીર એના માટે આટલી મોટી કુરબાની દઈ દેશે. આ પ્રમાણે હરીફરીને ડૉલી પોતાના સાસરે આવી. ઘરે પહોંચ્યા પહેલાં જ સમીરે ફોન કરીને બતાવી દીધું હતું કે એ અને ડૉલી બે દિવસમાં ઘરે આવી રહ્યા છે. સાથે જ એણે એ પણ બતાવી દીધું કે ડૉલી એક પૈસાવાળા માં-બાપની એકની એક દિકરી છે માટે એને બરાબર ધ્યાન રાખજો. આ બાજુ કાંઈક નવા જ સપના સંજોવીને ડૉલીએ પોતાના સાસરે પહેલું પગલું રાખ્યું અને પહેલી વાર પોતાની સાસુમાંને મળી. સમીરઃ સલામ વાલેકુમ અમ્મી! શબાના વાલેકુમ અસ્સલામ બેટા ! જ્યારથી તે ફોન કર્યો છે ત્યારથી તમારા બંનેની રાહ જોઉં છું. આંખો તરસી રહી છે મારી વહુનું મુખડું જોવા માટે. અલ્લાહ તાલાએ જોઈને જોડી બનાવી છે. શું ચાંદ જેવી વહુ લાવ્યો છે મારો દિકરો, ખુદા કરે તને કોઈની નજર ન લાગે. (ડૉલી શબાનાના પગે લાગી. સમીરે પોતાની બહેન બી, ફર્જાના, તસ્લીમની સાથે ડૉલીનો પરિચય કરાવ્યો. બધાનો પ્રેમભર્યો વ્યવહાર જોઈને ડૉલીની ખુશીનો પાર ન રહ્યો. એ તો મનમાં ને મનમાં પોતાના બધા નિર્ણય પર ગર્વ મહસૂસ કરવા લાગી. પૂરો દિવસ હંસી-ખુશી ભરેલા વાતાવરણમાં વીતી ગયો. સમીરનું ઘર ઘણું જ નાનું હતું. ઘરમાં એક હોલ, એક રૂમ અને એક રસોડું જ હતું. રૂમમાં સમીરની મા શબાના સૂતી હતી. માટે રાત્રે સૂવા માટે સમીર ડૉલીને ભાડેથી લીધેલા રૂમમાં લઈ ગયો. સમીરઃ ડૉલી ! બસ થોડા દિવસ હજી! મને એક સારી નોકરી મળે ત્યાં સુધી તું એડજસ્ટ કર. પછી તો હું તને મહેલોમાં રાખીશ. ડૉલી: સમીર ! મને તમારા દિલમાં જગ્યા મળી ગઈ. મારા માટે એજ બહુ છે. (આ પ્રમાણે ડૉલી દિવસભર શબાનાની સાથે રહેતી હતી અને રાત્રે સમીર એને ફ્લેટ પર લઈ જતો હતો. એક દિવસ ડૉલી સવારે નાસ્તો કર્યા પછી ઝાડુ કાઢવા લાગી) શબાના: બેટા ! આ શું કરી રહી છે? આ ઝાડુ-પોતા છોડો. હમણાં હમણાં જ તો તારા લગન થયા છે. અત્યારે તો તમારા હરવા ફરવાની ઉંમર છે. ઘર તો પૂરી જીંદગી સંભાળવાનું જ છે. સમીર બેટા ! તું ડૉલીને ચોપાટી વગેરે જેટલી પણ સારી સારી જોવા જેવી જગ્યા છે ત્યાં ફરવા લઈ જા.