________________
સુશીલા: શું થયું દિકરી ! બતાવ તો ખરી, કોઈએ તને કાંઈ કહ્યું? મોક્ષા નહી માં, તમારા મોઢેથી આ “દિકરી” શબ્દ સાંભળવા માટે જ હું રડી રહી હતી. હું વિચારી રહી હતી કે મારા પ્રેમમાં કોઈ કમી છે. જેના કારણે તમને મારી ઉપર દિકરી જેવો પ્રેમ નથી આવતો. પણ આજ તમે મને દિકરી કહીને બોલાવી. સુશીલા: દિકરી ! મને માફ કરી દે મેં તને બહું દુઃખ આપ્યું, કઠોર શબ્દો બોલીને મેં તારા દિલના ટૂકડે ટૂકડા કરી દીધા. મારે તને પ્રેમ આપવો હતો, પરંતુ મેં તારો તિરસ્કાર કર્યો. મારે તને તારુ પીયર ભૂલાવી દેવું હતું, પરંતુ તારી સાથે કર્કશ વ્યવહાર કરીને સતત તને પીયરની યાદ અપાવવા મજબૂર કરી. મારે તારી મમ્મી બનવું હતું, પરંતુ હું તારા માટે ચૂડેલ બની ગઈ. (સુશીલા આગળ કંઈ બોલે એ પહેલા મોક્ષાએ એમના મોં આગળ હાથ રાખી લીધો.) મોક્ષા નહી માં મને માફ કરી દો. તમારી ગુનેગાર તો હું છું. મારે તમને પ્રસન્ન રાખવા હતા. એના બદલે મેં તમને સતત ચિંતિત રાખ્યા. મારે તમને સતત ધર્મમાં જોડવા હતા, પરંતુ મેં માત્ર પોતાના ધર્મની જ ચિંતા કરી, મમ્મી, તમે તો સાચે મહાન છો.
(આ પ્રમાણે મોક્ષાને સસુરાલમાં પોતાની માં મળી ગઈ. અને સુશીલાને પોતાની દિકરી, આના પછી તો ઘરનું વાતાવરણ જ બદલાઈ ગયું. બદલાયેલા વાતાવરણમાં એક દિવસ સુશીલાને જયૂસ આપવા માટે મોક્ષા તરબૂચ સુધારવા લાગી. સુશીલા પાસે બેસીને પુસ્તક વાંચતી હતી. મોક્ષાને સામાયિક લેવામાં બહુ જ મોડું થઈ ગયું હતું. માટે તે જલ્દી જલ્દી તરબૂચ સુધારવા લાગી. આ ઉતાવળને કારણે ચક્ષુથી મોક્ષાનો હાથ કપાઈ ગયો. ખૂનની ધારા વહેવા લાગી.) મોક્ષા: આડડડડડડ...ઈ.. સુશીલા ઃ શું થયું બેટા? શું થયું? અરે લોહી ! વિધિ જલ્દીથી મલમ પાટો લઈ આવ. દિકરી જોઈને સુધારવું. આટલી ઉતાવળ કેમ હતી. કેટલું લોહી વહી ગયું. હું જ્યુસ પછી પી લેત. (સુશીલાએ મોક્ષાના હાથ ઉપર પટ્ટી બાંધી) સુશીલા ઃ દિકરી તું સામાયિક લઈ લે. યૂસ હું બનાવી લઈશ. તું બનાવવા જઈશ તો સામાયિક આવતાં આવતાં તારા ચોવિહારનો સમય થઈ જશે. (મોક્ષા સામાયિક લેવા ચાલી ગઈ અને સુશીલાએ મોક્ષા માટે ગરમ ગરમ રસોઈ બનાવી. જેવી મોક્ષાની સામાયિક પૂરી થઈ અને તેને ખાખરા અને સવારનું વધેલું ખાવા માટે રસોડામાં પ્રવેશ કર્યો.)