________________
પ્રશાંતઃ તને તો બસ ભૂલો જ કાઢતા આવડે છે. સુશીલા: તમે તો ચુપ જ રહો. તમને શું ખબર આ કેટલી ચાલાક છે.
(સાંજ સુધી મોક્ષાએ બ્લાઉઝ સીવીને પોતાની સાસુજીના હાથમાં આપી દીધો, સાથે જ જબરદસ્તી પોતાની સાસુજીના હાથમાં મહેંદી લગાડવા લાગી ગઈ.) સુશીલા: અરે મોક્ષા આ શું કરી રહી છે? મોક્ષા: મમ્મીજી! તમારી લગ્નતિથિ છે. તમારા હાથ કેવી રીતે કોરા રહી શકે છે? માટે હું તમારા હાથમાં મહેંદી લગાવી રહી છું.
(આ પ્રમાણે મોક્ષાએ પોતાના હાથમાં આવેલો એક પણ પ્રસંગ જવા ન દીધો અને પોતાની સાસુનું દિલ જીતવાની શરૂઆત કરી. બીજે દિવસે જ્યારે સુશીલા પૂજન માટે તૈયાર થઈ ગઈ ત્યારે...) સુશીલા: અરે બેટા વિધિ ! હવે કેટલો સમય થશે તૈયાર થવામાં? પૂજનનો સમય થઈ ગયો છે. વિધિઃ હો માં બસ ૧૫ મિનિટ સુશીલા: બેટા પૂજનમાં જવાનું છે કોઈ પાર્ટીમાં નહીં, કે તું એક કલાકથી તૈયાર થઈ રહી છે. (એટલામાં મોક્ષા તૈયાર થઈને આવી ગઈ.) મોક્ષાઃ મમ્મીજી આજે તમે બહું જ સુંદર લાગી રહ્યા છો. આ કલર તમારા ઉપર બહું જ જામે છે. મમ્મીજી આ ખુરશી ઉપર બેસો. પપ્પા તમે પણ અહીં આવીને બેસો. સુશીલાઃ અરે શું કરી રહી છે મોક્ષા અમને બંનેને સાથે બેસાડીને? (એટલામાં મોક્ષા પોતાના રૂમમાંથી ચિત્ર બનાવવા માટે કાગળ અને પેન્સીલ લઈને આવી ગઈ.) મોક્ષા મમ્મી-પપ્પા તમે દસ મિનિટ સુધી આમ જ બેસજો, આમ પણ વિધિને આવવાની વાર છે. (અને મોક્ષા ૧૫ મિનિટમાં વિધિના આવતાની પહેલાજ એક સુંદર ચિત્ર બનાવીને સાસુ સસરાને ભેટ આપી) પ્રશાંતઃ વાહ બેટા ! શું ચિત્ર બનાવ્યું છે, જેને સુશીલા! સુશીલા: હાં હાં ઠીક છે.
(પૂજનથી આવ્યા પછી મોક્ષાએ ચોવિહાર કર્યા અને સાંજે પોતાના સાસુ-સસરાની મનપસંદ ખીર-પુરી બનાવવામાં લાગી ગઈ આ બાજુ..) વિધિઃ મૉમ્ આ ફોટો કોણે આપ્યો તમને? કેટલો સુંદર છે આ ફોટો. સુશીલાઃ બેટા ! એ તારી ભાભીએ બનાવીને આપ્યો છે. કંઈક શીખ તારી ભાભીથી, કેટલું સુંદર ચિત્ર બનાવે છે.
