________________
ભલેને સ્વાર્થને કારણે છતાંય સુશીલાને મોક્ષાની ગેરહાજરી મહસુસ થવા લાગી. મોક્ષા વિવેકની સાથે સાસરે આવી અને આવતાં જ. મોક્ષા : પ્રણામ મમ્મીજી ! સુશીલા આવી ગઈ મોક્ષા, ઘરમાં બધા ઠીક તો છે ને? મોક્ષા: હા મમ્મીજી ! ઘરમાં બધા ઠીક છે, મમ્મીએ તમને ખૂબ જ યાદી આપી છે. સુશીલા: મુસાફરીને કારણે થાકી ગઈ હશે. જા થોડી વાર આરામ કરીને આવી જા. પછી વાતો કરીશું. મોક્ષા : ઠીક છે મમ્મીજી ! (મોક્ષા સામાન લઈને અંદર જાય છે અને થોડીવાર પછી પોતાની સાસુના રૂમમાં જાય છે) મોક્ષા : મમ્મીજી ! મમ્મીએ તમારા માટે આ સાડી મોકલી છે. સુશીલા: અરે આની શું જરૂર હતી? આમ તો સાડી બહુ જ સરસ છે. પણ બ્લાઉઝ તૈયાર નહીં થાય ને? નહીં તો કાલે પૂજનમાં પહેરી લેત. મોક્ષા મમ્મીજી શેનું પૂજન? સુશીલા : અરે હાં મોક્ષા હું તને કહેવાનું જ ભૂલી ગઈ. કાલે મારી અને તારા સસરાજીની ૩પમી લગ્નતિથિ છે. માટે તારા સસરાજીએ કહ્યું કે આ વખતે એક પૂજન કેમ ન ભણાવાય. મને પણ વાત ગમી ગઈ. માટે વિવેકને પણ તને લાવવા માટે મોકલી દીધો જેથી તું પણ પૂજનમાં ભાગ લઈ શકે. પણ મોક્ષા અહીયાં તો કોઈપણ દરજી આટલી જલ્દી બ્લાઉઝ સીવીને નહીં આપે. મારી બહું જ ઈચ્છા છે કે હું આ સાડી પહેરું. મોક્ષા મમ્મીજી તમારી લગ્નતિથિ વાહ ! તમે બ્લાઉઝની ચિંતા કરશો નહીં. હું તમને સાંજ સુધી સીવીને આપી દઈશ. સુશીલા: તું? તને સિલાઈ આવડે છે? મોક્ષા: હાં મમ્મીજી ! મને સિલાઈ આવડે છે. સુશીલા: તે ક્યારેય કહ્યું તો નહીં. મોક્ષાઃ મમ્મીજી ક્યારેય જરૂર જ ન પડી. (આટલું કહીને મોક્ષા જતી રહી) સુશીલા : જરૂર ઘરમાં સિલાઈકામ કરવું ન પડે એટલે કહ્યું નહીં હોય. હું પણ જોઉં છું કે સાંજ સુધી કેવી રીતે સીવે છે?
