________________
શ્રી સંગ રંગશાળા ગ્રંથને ગુજરાતી અનુવાદ દ્વાર પહેલું (૨૬૫) એથી પ્રચુર પાપને ભંડાર, (મિહીન= ) તુરછ પ્રવૃત્તિવાળા અને રેગથી પરાભૂત, એવા મારે પ્રવજ્યા જ (સ્વીકારવી) ઉચિત છે, કારણ કે–તેમાં પણ કાર્ય આ જ કરવાનું છે. (૨૬૬) જેવું કે-મલિન શરીરપણું, ભિક્ષાવૃત્તિ, ભૂમિશયન, પરાયા મકાનમાં રહેવું અને સદા ટાઢ-તડકા સહન કરવા; વળી નિષ્ક્રિીનપણું, ક્ષમા, પરની પીડાને ત્યાગ, દુર્બળ શરીર (વગેરે દીક્ષામાં જે કરવાનું છે તે), આ સઘળું જન્મથી માંડીને જ મારે સ્વભાવસિદ્ધ છે. (૨૬૭૨૬૮) અને આવું જીવન તે સાધુને પરમ શભાકારક છે, ગૃહસ્થને નહિ. એ સાચું છે કે-ગ્ય સ્થાનને પામેલા દેશે પણ ગુણરૂપ બને છે. (૨૬૯) એમ વિચારીને પરમ વૈરાગ્યને ધારણ કરતાં તે તાપસી દીક્ષા લીધી અને દુષ્કર તપશ્ચર્યા કરી. (ર૭૦) તે પછી અંતકાળે મરીને તું જંબુદ્વીપમાં, ભરતક્ષેત્રમાં વૈતાઢ પર્વત ઉપર, રથનપુરચક્રવાલ નામના નગરમાં, ચંડગતિ નામના ઉત્તમ વિદ્યાધરની વિઘન્મતી નામની ભાર્યાના ગર્ભમાં પુત્રપણે ઉત્પન્ન થયે. (૨૭૧-૭૨) તું ઉચિત કાળે જન્મે અને તારૂં વાવેગ નામ પાડયું, પછી અત્યંત સુંદર રૂપાળા શરીરવાળા તું કુમારપણાને પામે. (૨૭૩) ત્યારે અલ્પકાળમાં સકળ કળાઓના સમૂહમાં તું કુશળપણાને (પામ્ય) અને આકાશગામિની વગેરે અનેક વિદ્યાઓ પણ તું શીખે. (૨૭૪) તે પછી મનુષ્યનાં નેત્રને આનંદદાયી, મનસ્વિની( સ્ત્રીઓ)માં મનરૂપી કમળને વિકસાવવામાં (માતર) સૂર્ય સમાન (સમાનનું પાત્ર), એવા તારણપણાને પામેલે તું કામદેવની જેમ શોભવા લાગે, (ર૭૫) પછી હાથીની જેમ સમાન વયવાળા મિત્રોથી પરવારેલે તું નગરમાં, ત્રણ-ચાર રસ્તા વાળા ચોકમાં, ચૌટામાં, નિઃશંકપણે ફરવા લાગ્યો અને પ્રચુર વમાં, અને સરોવરમાં પણ ભમવા (રમવા) લાગે. (ર૭૬) તે પછી કેઈ અન્ય દિવસે તે ગેખમાં બેઠેલી હેમપ્રભ વિધાધરની સુરસુંદરી નામની પુત્રીને જોઈ. (૨૭૭) હે ભાગ્યશાળી! તેના યૌવને, લાવણ્ય, રૂપવૈભવે અને સૌભાગ્યે, તારા હૃદયને ખૂબ આકર્ષણ કર્યું. (૨૭૮) અને તારા દર્શનથી વિકસિત નેત્ર-કમળવાળી તેણનાં (ચિત્ત)માં પણ કુસુમાયુદ્ધ (કામદેવ) પુષ્પરૂપ શસ્ત્રવાળો છતાં પણ વાયુદ્ધ વજના શસ્ત્રપ્રહાર)ની જેમ (પીડા કરત) વિસ્તાર પામે. (૨૭૯) માત્ર પાસે રહેલી સખીઓની લજજાથી વિકારને મનમાં દાબીને તેણુએ સુંઘવાના ન્હાને તને નીલું કમળ બતાવ્યું. (૨૮૦) તે રીતે તેણીએ તને અંધારી રાશિને સંકેત કર્યો, તેથી હર્ષના આવેગથી પૂર્ણ અંગવાળે તું તારા ઘેર ગયે. (૨૮૧) તે પછી મિત્રોને પોતપોતાના ઘેર મેકલીને, કરવા યોગ્ય દિનકૃત્યને કરીને, તું મધ્યરાત્રે માત્ર એક ખડ્ઝની સહાયવાળ (એકલે) પોતાના ઘરમાંથી નીક. (૨૮૨) કઈ પણ ન દેખે તેમ તું ચેરની જેમ ધીમા પગલે ગેખ દ્વારા પ્રવેશ કરીને પલંગમાં તેણીની પાસે બેઠે. (૨૮૩) “દિવસે જોયેલે તે પ્રવર યુવાન આ છે.”— એમ તને ઓળખીને હર્ષિત થયેલી તેણીએ પોતાના પતિની જેમ તારી (પ્રતિપત્તિe) સેવા કરી. (૨૮૪) તે પછી પરસ્પર વિલસી વાતોની ગેણીમાં એક ક્ષણ પસાર કરીને, તે કહ્યું કે-હે સુતનુ! તારું આ (સ્વરૂપ) વિસદશ (પરસ્પરવિરૂદ્ધ) કેમ દેખાય છે?