________________
ગ્રંથ રચવાનો હેતુ, મહિમા અને સંબંધ આનંદ= ( કામને આનંદ ઉપજાવનારી), વળી જેની રચના અસદ્ ગાથાઓથી રહિત છે (વેશ્યાપક્ષે મિથ્યા આગ્રહ વિનાની) અને જેમાં ક્યાંય પણ અનર્થરૂપી કાળા પણું નથી, (વેશ્યાપક્ષે કદાપિ જેણે ધનને ઘણું માન્યું નથી–અસંતેષી ), વળી ઘણુ ગ્રંથેમાંથી (અથવા ગુર્વાદિ પાસેથી) એકઠા કરેલા અર્થરૂપી તવાળી વેશ્યા પક્ષે ઘણા લેકે પાસેથી અર્થને મેળવનારી) તથા (મૂળકાળ= ) પ્રારંભથી ( કરણ= ) કારકના ( વિભક્તિઓના) વિધાન માટે કરેલા પરિશ્રમવાળી, (વેશ્યાપક્ષે જન્મથી માંડીને કરણવિધિ કામના વિવિધ આસનના, અથવા નૃત્ય સંબંધી કરણના અભ્યાસવાળી), રેવી મહાવેશ્યા જેવી આ (આરાધનાવિધિ= ) સંગ રંગશાળા છે. (૬૦ થી ૬૩) ( આ સંવેગ રંગશાળારૂપી વેશ્યા) જેઓ નિત્ય પિતાની સમતાની રમણતામાં તત્પર, મોહને નાશ કરનારા, જ્ઞાનને ( આભેગ= ) વિરતાર (વૃદ્ધિ) કરવામાં તત્પર (ઉદગ્ર= ) અખંડિત
તેથી યુક્ત અને સાધુતાને વિલાસ કરવામાં ચતુર છે, ( એવા ક્યા સાધુને) ( વિલાસીપક્ષે અપસમ=અપ્રશમમાં–રાગ-દ્વેષ-વિષયાદિમાં (રઈપર= ) પ્રીતિ કરનારા, નિત્ય (મોહન=) કામની આશા કરનારા, વિવિધ ભેગમાં રક્ત ( ઉદગ્ર વય= ) યુવાવસ્થાવાળા અને ( સમણુ= ) પિતાના મનપસંદ વિલાસને કરવામાં ચતુર એવા (કયા વિલાસીના) નેત્રને આનંદ આપનારી અને ચિંતન-મનનને યોગ્ય વચનેવાળી, આ આરાધના-સંવેગ રંગશાળા (વેશ્યાપક્ષે નેગોને આનંદ આપનારી અને ભાવનીય=દર્શનીય મુખવાળી) કયા સાધુના મનને હરણ કરવામાં કારણ નહિ બને? અર્થાત્ વેશ્યા જેમ વિલાસીનું ચિત્ત હરે, તેમ આ સંગરંગશાળા સર્વ સાધુઓના મનનું હરણ કરશે. (૬૪-૬૫) વળી એ જ રીતે (નિજક) પરિવાર અને પરિગ્રહના સંગની વાંછાને તજનારા (વિરાગી) એવા સગૃહસ્થને પણ આ સંગરંગશાળા (નિવૃત્તિ) શાન્તિનું (અથવા સર્વવિરતિનું) નિમિત્ત કેમ નહિ બને? અથપત્તિએ બનશે. (૬૬)
જેમ અતિ નિપુણ સૂત્રધાર (સુથાર) અનંતર જાતં=નજીકમાં થયેલું (અપ્રાચીન) એવું પણ કઈ કાષ્ટ, ઈંટે કે પત્થર વગેરે (દલ= ) વસ્તુઓને તેડવા-સાંધવા દ્વારા, જાડું-પાતળું કે લાંબુ-ટૂંકુ કરીને, બીજે આકાર આપીને, સુંદર મંદિરરૂપે સ્થાપે (બનાવે) છે, તેમ કરવા હું પણ તત્પર થયો છું. (૬૭-૬૮) શ્રુતમાં લેવામાં આવેલું અને પ્રાચીન, એવું આ પ્રારબ્ધ ગ્રન્થમાં ઉપયોગી કઈ ગાથા, કલેક, અદ્ધગાથા કે બે-ત્રણ વગેરે અનેક લેકેના-ગાથાઓના સમૂહરૂ૫ કુલક વગેરેને પણ કંઈક ગ્રહણ કરવારૂપે અને કંઈક છોડવારૂપે, કઈ સ્થળે ઘટાડતે અથવા કોઈ સ્થળે વધારતે હું તે તે વ્યાખ્યામાં કારમાં ઉપકારી થાય તે રીતે પરાયું પણ આ ગ્રંથમાં કઈ સ્થળે જશ (જેડીશ). (૬૯-૭૦) નવું કરવા માટેનું પિતાને જ્ઞાન અને અભિલાષા હોવા છતાં, પિતાને કાવ્યની રચનાને ગર્વ તજવા માટે અન્ય કવિનું રચેલું પણ પિતાની રચનામાં દાખલ કરતે (કવિ જવાબદારીના ભારથી) હલકે થાય છે. (અર્થાત્ પિતાને તે વિષયનું જ્ઞાન હોવા છતાં